Διηγαίματα

 Ορκιστηκε να μην ξαναπάει εκκλησια απο κεινο το καλοκαιρι που  της  εφεραν το παιδι νεκρο...  Οχι δεν παραπονιονταν στο Θεο. Αποχη απ τη διασκεδαση το θεωρουσε. -Τωρα  Μεγαλη Βδομαδα να πας, ειπε η κουνιάδα της. -Ασε με στα βασανα μ Σπυραινα.. - Ειναι αμαρτία π δεν καταδεχεσαι ουτε τον Επιταφιο.. Συλλογιστηκε το χρωμα του ξυλου, ιδιο με την κάσα του γιου της, ειχε παραπονεθει τοτε στο γραφειο τελετων.. "Ασπρο επρεπε να τ βαλτε, ανυπαντρος ειναι δεν εκανε παιδια, δε θα δω εγγόνια.." Τα λουλουδια της Ανοιξης μπρος της, ειχε στολισει κι αυτη  ανύπαντρη  Επιταφιο.. Γυρισε στη Σπυραινα,  νομιζε οτι διαβαζε τη συλλοη της. -Ηταν καλοκαιρι,  ξερα και μαραγκιασμενα  τα λουλουδια στο παιδι μου.. Περασε το τροπαριο της Κασσιανής, σταυρωμενο ολο το χωριο με Ευχελαιον.. Την Μεγαλη Πεμπτη ζεστανε νερο να πλυθει να λουσει τ ακουρευτα απο την κηδεια του γιου της μαλλια.. Εφταναν μεχρι την μεση της..  Ποτιζε ολη τη  μερα τις τριανταφυλλιες ,  τα λουλουδια στη σκαλα, τον κρινο στη μεγαλη γλασ

Αγκαλιασα την κουβερτα.. Πρωινο απριλιατικο κρυο.. Σιδερένια πορτα ετριζε φριχτα. Κουβεντες ακουγοταν απ τον κηπο.. Ειχε χαράξει.. Βγηκαν οι αλλοι για να βγαλουν τα φιντανια, σκεφτηκα.. Λιγο ακομη να κοιμηθώ.. Μα που ειμαι; Γυρισα τα ματια.. Ορθογωνιο διαμπερες δωματιο.. Ενα δωματιο ολο το σπιτι.. Ψηλο με ορατο το μονωτικο φελιζολ στο ταβανι, οτι ειχε απιμεινει ντανιασμενο στην αυλη το ετριβα κι επαιζα χιονοπολεμο, το τσιμπολογουσαν κι οι κοτες.. Το εικονοστάσι χωρις τον Αγιο Στυλιανο, θορυβοι απο τραχτερ.. Και κάποιες μακρινες καλημερες επιανε τ αυτι μου μεσα μεσα.. Ενα πετρογκαζ μ ενα μπρικι πετσιασμενο γαλα.. Πρεπει να σηκωθώ, να βοηθησω στο φυντανι.. Βαρια τα βηματα, βαρυς ο υπνος στην στρωματσαδα στην αγροικια λιγες δεκαδες μετρα απ τη λιμνη.. Μυριζε κατσικιλα το κιτρινωπο γαλα.. Η ατμοσφαιρα εκστρατειας με αφιονισε.. Εδω δε φοραμε καθημερινα ρουχα, αλλα γαλοτσες, λερο χοντρο παντελονι, μπλουζα κολλητη στο σωμα για ανεση κινησεων.. Βγηκα απ την σιδερενια κρυα αποθηκοπορτα..