Διηγαίματα

 Ο χειμερινος  ληθαργος τελειωνε.. Πρωτα ο σπορος απ το φυντανι σε μια μαλλινη καλτσα "εσκαγε" μπρος στο τζακι.. Φλεβαρης, Μαρτης.. Τα τζακια κάπνιζαν ολο και λιγοτερες  ωρες.. Απ το ληθαργο ξυπνουσαν κι οι αγροτες.. Ο "θανασης", το κουμ-καν στα καφενεια σταματησε.. Κι οι κυνηγοι κρεμασαν το δικανο και πήραν το τσαπι.. Εγω ετοιμασα  μια βεργα και περιμενα την Καθαρα Δευτερα. Να κατεβω στο πελαγο μετα απο μηνες να στησω πεντε πετρες σε μεγεθος γροθιας και χτυπωντας τες με τη βεργα  να χαλασω τα" κουλουμα"!!   Ποτέ δεν ειχα καταλαβει την εκφραση, την εικονοποιησα  ετσι ως  βίαια εγκατακρημνιση πετρων  πριν το πεταγμα του  χαρταετου...  Το μαΐστρο περιμενα να φυσηξει , αλλα και το σόι απ τ Αγρινιο.. Ταραμοκεφτεδες!! Κι  ετοιμος χαρταετος, οχι κατι ασυμμετρα εξαγωνα με καλαμια και ζυμαροκολλα  που σκαρωναν τα χερακια μου.. -Τι ντυθηκες Στελιο χτες? -Πράκτορας της CIA θεια,  πηγα στ Μαχαλα τ απόγευμα ειχε κι ενα τραπεζι σα ρουλεττα κατ' απ τον πλάτανο,εχασα

 Παγίδες εστηνε παντού. Σπορακια απο σιταρι κατω απ το κοσκινο, ορθιο σε κλιση μ ενα σκοινι δεμενο στο μεταλλικο τριγωνικο  κρεμαστηρακι του. Η αλλη ακρη του σκοινιου στον δεικτη του παιδικου του χεριου μ ακοβο το νύχι του.. Πλησιαζαν τ αθωα πουλάκια κουνουσαν τις  ουρες  τους με πηδηματακια και με στροφες του κεφαλιου αριστερα - δεξια ζυγωναν τα σπόρια.. Λαιμαργα ξεκινουσαν το τσιμπολόγημα.. Δε σηκωναν πια το κεφαλι τοσο συχνά, με το φαΐ ξεχναγαν τον κινδυνο.. Κρυμμενος σ ενα θαμνο παρακολουθουσε ακινητο το σώμα, κομμενη η ανασα, μονο το μυαλο κι η καρδια λειτουργουσε "τραβα το σκοινι να παγιδευτουν" ελεγε το μυαλο του.. Κοίταξε το δεικτη του, στο τελευταιο "μηλο" μια περιστροφη του σκοινιου κοντα στο βρωμικο νυχι του οριζε το μελλον δυο πουλιων.. "αστα να χορτάσουν τουλάχιστο" ελεγε η καρδιά.. Δημιος κι η γκιλοτινα του σ αναμονη.. Παγιδες, μια θηλεια στην τρυπα του φραχτη.. "Αν περασει λαγος θα πιαστει κι απ τα δυο ποδια του" σκεφτηκε..  Την εσ

 Lebensraum, spazio vitale και ζωτικος χωρος.. "Αριες φυλες" ,  "το καθηκον της Ρωσιας" , "εκλεκτος λαος" , "γαλαζιες πατριδες" , "ιστορικος ρολος", "τέλος της ιστοριας" "Μεγαλη Ιδεα" Κι αλλοι απελπιδοι εγωισμοι, αυτοαναγορευσεις, αυτοικανοποιησεις... Κι ακομη διαβαζουμε κειμενα απο συναισθηματικους Έλληνες με τίτλο : "ολη η αληθεια για την Ουκρανία".. (Ξερουν την αληθεια?).. Καμμια δεκαρια αληθειες διαβασα μονο σημερα!!  Και καθε γενια πρεπει να βιωσει τον πονο, το ψεμα, "η ελπιδα που ερχεται" ," η μεγαλη εικονα" "προσφυγομετρο", " " ανηκομεν στη Δυση"", " και στο Βορα και στο Νοτο και στην Ανατολη και στη Δυση και στον καμπυλωμενο χωροχρονο" Καθε γενια ανοιγει τον ταφο της επομενης, οπως καθε γέννηση παιδιου διαιωνιζει το θανατο.. Και καθε νεοτερη  γενια οπως καθε παιδι τρεχει ν αναψει κερι στον ταφο των προγονων του γνωριζοντας ότι ειναι και ο 

 Ο "Ω-εμποδιστης" φερνει ουκρανικο χιονιά !! Θα μοιραστούν οι Έλληνες παλι!! Κάποιοι θα φορουν  γουνες για το κρυο, κάποιοι μαγιω οτι δε τους αγγίζει τιποτα!!  Ο δαιμονισμενος  κυκλοφορουσε γυμνος. Δεν αντιλαμβανοταν την καιρικη  συνθηκη  "τι εμοί και συ Ιησού υιέ του Θεού του υψίστου; Δέομαί σου, μη με βασανίσης." Λεγεων, μάζα όχλος, χωρις λογο, καταφύγιο κι ασφαλεια το νεκροταφειο.. Κοιμοταν στους τάφους..  Ενα θορυβο ακουσε μες τη νύχτα, τραγουδουσε ο Σταβρογκιν μ ενα μπουκαλι βοτκα στ αριστερό του χερι.. " Τι εμοι κι συ Νικολάι Σταβρογκιν, μηδενιστη λογοτεχνικα δαιμονισμενε;" -Θελω να εξομολογηθω Γαδαρηνε, αποβλητε, χαλεπε!!  - Ειμαι Γαδαρηνος, εσυ τι εισαι Νικολάι? -Ρωσος το 1860, σοβιετικός μέχρι το 1990.. -Μοιαζουμε, εισαι αιωνιος σαν εμενα, αιωνιος και καταραμένος θελω ξενιστη για να επιβιωνω.. -Στο μυαλο τους μπαινεις ή στην καρδια? -στο μυαλο βρε Ρωσε  μηδενιστη, στο μυαλο!! Τους το κάνω "σούπα" με ιδεες, με ελπιδες, το παραδιδουν το μυ