Κατω απ την καρυδιά στ "Κοτσιακη" το σπιτι ξάπλωσα, πικρός ισκιος σα τις φλουδες του καρπου της... Απ τα πλατια της νευρωδη φυλλα περναγε λιγο φως ηλιου.. Τρεμοπαιζαν με τ αλαφρο αεράκι, κρυφτο ο ηλιος του μεσημεριου με τα βλεφαρα μου.. Ανοιξα τα χερια, μια πέτρα στο δεξι μου εμποδιζε την εκταση του.. Την άρπαξα, την έκανα σφαιρα, στον ωμο κι η εκρηξη του κορμου μου, του μπράτσου, του πηχη, της χούφτας μου την εστειλε σε τσιγκο χαλασματος.. Θορυβος σκληρος εβγαλε τη γειτονιά στο παραθυρι.. -Τι παλεύεις ωρε Στελιο,; ρωτησε πρωτος ο "Κοτσιακης".. -Κάνω γυμναστικη μπαρμπα Κ'στοφορε.. -Ουλα τα πιδια παιζ' νε μπάλα, εσυ χαλάς τσιγκια;; Εφυγα, "αυριο θα φτιάξω βαρη, χρειάζομαι λιθαρια με τρυπες να βάλω τη μπάρα" Μπηκα στο φουρναριο πηρα το τσεκουρι, ροβολησα στ "βρουσκα της Πατσιαλως" Διπλα απ τα"Κουτσικαιϊκα", κατι κοντα πουρναρια Γκαπα - γκουπα το τσεκουρι κατω απ το παράθυρο του γερο - Μπαμπη.. Τιναχτηκε αναμαλλιασμενος, λε
Πηγαίος Στέλιος Φούντας