Διηγαίματα

Υψηλη ραπτικη και κασουαλ ρουχα. Μπουργκα και μπικινι. Ο χιτωνας του Νεσσου, τα ιματια του Χριστού σε κληρωση.. Ζαρα στις πρωτες αναζητησεις της γκουγκλ.. -φορεσα ενα χρονο το ρασο, Στελιο.. -γιατι το πεταξες; -φευγεις κι απ αυτο π αγαπας.. Γκρι και καφε τα ρουχα του πατερα.. Μαυρα της μανας.. "Σύμφωνα με το πρωτοκολλο βραδινο ενδυμα" έγραφε η προσκληση... Το "πουκαμισο το θαλασσι" τραγουδουσε ο Νταλαρας.. Τζακετ στα φοιτητικα χρονια κι η "ελευθεροτυπια"  ως αξεσουαρ παραμάσχαλα.. Με ζιβαγκο ο σοσιαλισμος, με παπαδιστικο γιακά οι Μαοικοι.. "Στις μπουτικ, στις μπουτικ" σατιριζε  ο Θειος την καταναλωση του μισθου της  ανυπσντρης κορης.. "την εποχή του Παγκαλου ηταν κοντες οι φουστες".. -μη τρωγεσαι με τα ρουχα σου! -εχω αγχος.. Ο αντρας θελει καλο φαγητο, καλο σεξ και σιδερωμένα πουκαμισα. Ιδια πανομοιότυπα μαυρα μαλλνα φορουσε ο Στηβ Τζομπς.. Άσπρο το εσχατο ρουχο, το σαβανο.. -την εχω ετοιμη τη βαλιτσα μου ειπε η υπό διαζυγιο αλλα κι η

Χημεία γραφαμε τελευταια μερα στο γυμνασιο Αγου Κωνσταντινου, ουτε θυμαμαι τ ονομα της καθηγητριας.. Καλη, ειχε παρει χαμπαρι οτι τον τελευταιο καιρο το να ποδι ηταν στ Αγρινιο και τ αλλο στην καλλιέργεια..  Παρεδωσα γραπτο, ειπα καλο καλοκαιρι, κατεβηκα στην σταση  απέναντι απ την εκκλησία τ Αγιου Κωνσταντινου και περιμενα το λεωφορειο.. Λίγα λιγα τα χα μεταφερει τα πραγματα μου στο χωριο(ποια πραγματα? Ποιο χωριο?) Δεν ηταν χωριο ο Αγιος Στεφανος, χωριο ηταν η Παπαδατου..  Αλλα τα χωραφια, το νερο, τα καπνα ηταν στον Αγιο Στεφανο.. Τα θερινα μας ανακτορα με τσιγκια, με τσιμεντολιθους χωρις  ρευμα!!  Δεν ειχαμε ρευμα!! Το 1982!! Ειχαμε λαμπες πετρελαιου, θυελλης, υγραεριου με αμιαντο..  Εφτασα με το 32αρι λεωφορειο..  Δεν ειχε βάλει ακομη τον διαβοητο μαιστρο της Αμβρακιας..  Ζεστη, υγρασια, εφηβα τα φυτα του καπνου..  Με δυο κινήσεις πεταξα τα ρουχα της πολης, φορεσα τη θερινη στολη..  Εψαξα το ποδηλατο   Κοκκινο ηταν μ αμορτισερ..  Εκαιγε η σελα κι οι λαβες..  Ξεφουσκωμενα τα λαστιχ

 -Καπου υπαρχει "φουστανι", ειπε ενας πρωτομπαρμπας που κατεφθασε απ το διπλανο χωριο. Ειχε μαθευτει σ ολους.. Πρωτα ρωτησαν οι γειτονισσες. -Δεν  ξαναματαδα το Στελιο, έπιασε δουλεια; Τι ν απαντησουν οι οικειοι; Ολοι οι αρχετυπικοι φοβοι εκαναν παρελαση! Η μανα σκυμμενη, ποιος ξερει τι να σκεφτοταν; Απεφευγε τα ματια του αντρα της, απεφευγε την κριση του.. Αναλογιζοταν αυτο που χε μάθει.. "για τ αγορια  και το χαρακτηρα τους εχουν ευθυνη οι πατεράδες, για τις κοπελες οι μαναδες" Αλλα τωρα ηταν αργα..  Ο χρονος ετρεχε και τα μαντατα δεν ερχοταν. Κι ο, τι ερχοταν ηταν ψεμα, λαθος, πλανη.. Ψεμα οτι τον ειχαν δει στο Μυτικα ακυρωσε το σημα το Α. Τ Θερμου, συγνώμη ζητησε το Μεσολογγι.. Δεν ηταν ο Στελιος στην Τουρλιδα,, Έμοιαζε , φορουσε σορτς και πορτοκαλι τισερτ σαν της Εθνικης Ολλανδιας, σα του Κρόιφ, αλλα ηταν ξενος τελικα..  Κατέφθασαν κι αλλοι  απ το σόι, θαρρεψε  κι η γειτονια ..κατεκλυσε την αυλη   Μουρμουριστα μιλούσαν..  Δεν ηθελε κανεις το κακο για τον εξαφαν