Διηγαίματα

 Χοντρο χαρτονι με camel παπουτσιων βαμμένο.. -Βάλτο στη μεση σου, πανω απ τη φουστανέλα   γυρω απ την κοιλια σου,  εδω θα βαλεις το κουμπουρι... Κολοκοτρώνης εισαι! Κοιταξα τη δικια της κοιλιά, ταξιδεψα στο παρελθον μου,στην ιστορια μου  δεκα χρόνια πισω, ημουν μεσα της. -Ειναι σκληρό κι αλυγιστο μαμα.. Δε θα μπορω να  γονατισω..  - Δε γονατιζει ο Κολοκοτρώνης! -Θα γονάτισω σ ενα ξωκκλήσι  μπρος στην Παναγία. -Ποια κοπελα κανει την Παναγια; -Σε κονισμα θα το κανω.. -Τι θα ζητησεις;; -Δε θυμάμαι, κατι για τους προσκυνημενους.. -Δε τα μαθες τα λογια ακομα;  Δεν "αδειάζω" να σ κραταω  το χαρτι.. -Δεν εχει λογια, σιωπηλα προσεύχομαι κι ανακοινωνω εξω στ ασκερι μου:  "φωτια και τσεκουρι στους προσκυνημενους!" Εσκυψε να μου φορεσει πλεχτες καλτσες, μαλλινες, σα την "τσακτσιρα" των βλαχων .. Τις ανεβασε, σκληρο πλεχτο εφτασε μεχρι τους μηρους μου.. -Τσιμπανε, δεν εχεις κανα ασπρο καλσον; -Τα πρωτα σου καλτσακια ηταν μπλε, βαμβακερα, τα φερε η θεια σου.. τα βγαζε

 Ειχε βγάλει τη μασέλα του, την εβαλε σ ενα ποτηρι με corega tabs  μυριζε σκορδαλια το σπιτι,   ηταν ο τελευταιος των ηρωων μου.  -Σε περιμενα νωριτερα.. -Μας κρατησε ο Δημαρχος, εθιμοτυπικα μετά την παρέλαση για καφε.  -Εφαγες;; -Οχι, αλλα δεν ηρθα για φαγητο. -Εμεινε λιγο φαγητο, είναι στο φουρνο. Ξαπλωσε με τα ρουχα της γιορτινης μερας..   Ησυχια, μονο το πηρουνι μου ακουγοταν.. -Σημερα, αυριο θα πεθανω.. Τον άκουγα με προσοχη.. "δε θα με θυμάται κανείς, ούτε το καντηλι μου θ ανάβει ποτέ" Χηρος απο πενταετιας, παιδιά δεν ειχε, ηταν ακληρος. Καθαρο το σπιτι, άδειος ο νεροχύτης, χωρίς φύλλα η αυλη του, πλυμενα και σιδερωμένα τα ρουχα, ξαραχνιασμενο το ταβανι.. -Εχει και κρασι στο ντουλαπι, κατ' εβγαλα φετος απ τ αμπελι μου.. Σηκωθηκα, με σερβιρα. -Βιβα, χρονια πολλα για τη μερα.. -Βιβα, γι αυτο σ ηθελα, για τη μερα, τη γιορτη την επετειο, τους ηρωες... Από τότε που εμεινα μονος βλεπω πολλη τηλεοραση, κλεινουν νωρις τα καφενεια, ερημωσε το χωριο, μαζεύομαι νωρις εχω και τ