Διηγαίματα

 -- Αγοραζουνε κι επιπλα ο κόσμος, εσυ μονο  εργαλεια, τσαπια, λοσταρια, κασμαδες, πριονια, ψαλιδες.. -Αγροτες ειμαστε Κωσταντω, απαντουσε ο πατέρας μου..  -Δεν ειδα τ αλλα σπίτια να χουν τοσα., ντουλάπες βλέπω στην Ερασμια, σερβαντες στην αδερφη σου, ντιβανοκασελες   στ Ρηνα.. Δεν ειχε κι αδικο σαν αντιπροσωπεια εργαλειων-σιδηρικων ήταν το  σπιτι..  Όποια μηχανικη προεκταση  μπορουσε να κάνει ο ανθρωπος  στη μυϊκή δυναμη του την ειχαμε!! Στη δυναμη  που ελεγχει, στην ηπια εκδοχη της παρεμβασης του στο φυσικο κοσμο,στο οριο που βαζει η φυση κι η καταπόνηση..  Με τα μηχανηματα τρομαζε, ηταν εκτος ελεγχου του..   Τα Βενζινοκινητα εργαλεια δε τα ηθελε.. Μονο χειρωνακτικα! !   Ακριβά χειροπριονα, μοδατα, λουσατα κι ετσι τα δοντια κι αλλιως τα δοντια και λιγο λαδι στη λαμα και ξαναβαλτο στο κουτι του.. οχι νερό θα σκουριασουν!!  - Χρειαζομαστε αλυσοπριονο, Πατερα, ελεγα πρωι, μεσημερι, βραδυ ολο το φθινοπωρο..  -Κι ενα καλο σερβιτσιο,  γιορταδες  έρχονται . προσθετε η μανα..  - Ασε, είσαι ά

 Αγορασα το περιοδικο ΑΝΤΙ απ το περίπτερο του" Εβραιου" στην πλατεια και συνεχισα για το κολετζ οπως λεγαμε το λυκειο μας.. Εκει που ειναι τωρα η Πανεπιστημιακη σχολη.. Γεναρης του 1984, αφιερωμα στο "84" του Οργουελ.. Καταπληκτικό εξωφυλλο, οχι δε φορουσα μαυρα, ουτε κουκουλα, ουτε αντιφα ημουν. ΑΝΤΙ να ΦΑω πρωινο ημουν, ετρωγα συνηθως πατσά στο Σταθελακη  με κατι ΚΤΕΛατζηδες στη Δαγκλη και μετα πηγαινα σχολειο.. Σημερα βιαζομουν,  ηθελα να το  δειξω στο Σπύρο,  στη Μαρία, σ εκεινη την πετιτ την Αθανασια που βαζε το πρωτο γραμμα σε κυκλο..  -Γιατί σε φυλακιζεις;ρωτουσα..    Ολο με κοντραρε και γελουσε πανηγυρικα.  -Που να ναι τωρα;  Θυμαμαι το σωμα της, απο καλη οικογενεια, εφαρμοστο μπλουτζην ψηλα, καμπανα κατω, μπλουζάκια, κι ερωτηματα..  Τραχεις οι κνιτες,  μονο για υλικοτεχνικη υποδομη γκρινιαζαν, κι ολες οι πτωσεις του επιθετου "το  δεκαπεντεμελες, του δεκαπεντεμελες, τα δεκαπεντεμελες.." Σ αναμονη οι ΠΑΜΚιτες,  ανταμειφθηκαν αναλόγως στην πολυετη δ

 Λενε για δρομους οι άνθρωποι σημερα.. Ο οδηγος βλεπει ασφαλτο, ο μηχανικος κλισεις κι υψομετρικα, ο διαδηλωτης το ναο του, ο δήμαρχος ψηφους, ο γκρινιαρης λακουβες.  Τελικα βλεπουν το ιδιο και θελουν να το εξουσιασουν..να επιβαλλουν στις λωριδες της γης το συλληφθεν απ το νου τους, την τεχνικη τους, την αναγκη τους.. Στρατες,σοκακια,καλντεριμια, αναγυρες, γιοφυρια, "συρματα", ειναι αγνωστα πια. Στο καλντεριμι απ τα Παν στα Κατ αν τρεξεις πολυ θα πετάξεις, ελεγα στους φιλους μου. Η στράτα απ τ Δημητρουλεικα μεχρι τ Βιγλα ηταν η αγαπημενη μου.. Δεν την πατουσες, σ οδηγούσε σαν ιμαντας στ Βιγλα.. Πατημασιες ποτε δεν ειδα, ουτε παπαρούνα τσκισμενη  απ  τις αρβύλες ςτου Νιαουρα που διημερευε με τα γιδια του. Αιωρουμουν κι εγω κι οσοι σεβονταν τη ραγα της φυσης   Στη μεση αγριοχορτα, μελισσες, σκαθαρια, πασχαλιτσες.. Να... σκεφτομουν, δεν ειναι φαντασια μου κι αυτα πετανε.. Εφτανα σε μια κρυμμενη λακα, κοιταζα τον  Πεταλα, το πελαγο, βορεια τα βουνα της Αρτας.. Μου ψιθυριζαν οι στ

 Εδω στ Αγρινιο που ηρθα το 1979 τ αναστημα τ ανθρωπου μετριουνταν με τη γνωμη του, την αποψη του. -ωραία μιλαει ο ταδε.. - μα τι ωραια τα λεει ο δεινα... - εχει αποψη ο ανθρωπος, φαινεται στα λογια του . Κοιταζα σα ξενος της πολης ετούτης.  Τ ανάστημα τ ανθρωπου μετριουνταν στο χωριο μου με το μοχθο, στο σπιτι μου με το μοχθο και τη σιωπη.. - η σιωπη ειναι χρυσος , ελεγαν.. Απαξιωμενοι οι φλυαροι, οι πολυλογαδες, οι κενολογοι..  Παρατεταμενες σιωπες, οχι απο δειλια ή φοβο..  Σιωπες απο κουραση, σιωπες απο σεβασμο, σιωπες απο σεμνοτητα..  Σιωπες γιατι το μυαλο ταξιδευε, συνεθετε λυσεις στο πεδιο της πραξης.  - Τι νεα Κωσταντω;  ρώταγε η θεια Σωτηρω ρουφωντας αθορυβα τον ελληνικό καφε απο χοντρο αντρικο φλυτζανι   -Αγωνας, Σωτηρω μ'...  Βυθισμα του λογου..  Μαυρα μαντιλια, μαυρα φουστανια, μαυρες μπέρτες.  - Εχει ελιες το Λαγκαδακι;  - κατ εχει είπε ο Μπακιας...  Σιωπή!!  Ετριζε μια κλαρα στο τζακι, γαβγιζε ενα σκυλι, νιαουριζε μια πεινασμένη γατα κι εσκιζαν τη σιωπη των τριων γυναι

 Παρ ολίγον ανασκολοπισμος!! Τα φυλάει ο Θεός τα παιδιά .. Παιδιά ήμασταν εμείς;  Διαολοι ρεματιανοι ήμασταν!! Δίψα για κυριαρχία , κατάκτηση, για  έφοδο στον ουρανό! ! Η γη ήταν για τους ηλικιωμένους , για τους νεκρούς, για τους σπόρους.. Ήμασταν πουλιά, κιρκινεζια  φωλιασμενα μες τα χαλάσματα των ερειπωμένων σπιτιών.. Λουφαζαμε τη νύχτα , ακονιζαμε τα νύχια μας στο σχολείο και πετάγαμε τ απογεύματα .  Πλαναραμε, στεκομασταν ακίνητοι μέχρι καθετου εφορμησεως  στο θήραμα !! Κάθε εποχή κι ο στόχος .. Μέσα φθινοπώρου τα μελικοκα. Θηρία δέντρα , φύλλα σα λόγχη και χνουδι όπως  πρόσωπο εφήβου  όπως η ομορφιά του κοριτσιού .!!  Αποβροχο, ήλιος , στιλπνη ατμόσφαιρα , γαλανος ουρανός ... Γουρμασαν τα μελικοκα..!!  Στις παρυφές του χωριού δυο θηρία δέντρα ..  Στ' Κασσε το σπίτι και πίσω απ' τα Στεργαιικα.. Στα Στεργαιικα είχε ανταγωνισμό .. Κι άλλοι συνομήλικοι τροφοσυλλεκτες  είχαν ακροβολιστει. Είμαι μουναχοφαης,  έτρεξα στα Κασσεικα.. Έρημο το σπίτι .. Κανείς πάνω στην μελικοκια.. 

 Σκάλα ασπρισμενη, με πλάκες θρυμματισμενες , η ξηρομεριτικη καμάρα, οι " πωλιτσες" εσοχές για προσωρινή αποθήκευση μικρών αντικειμένων  Στο κατωι το χειμωνιάτικο κι  η κουζίνα. .  Εφτά νομα σ  ενα δωμα.  Από πάνω το καλό δωμάτιο και μια κρεβατοκαμαρα ακόμη.  Παραθυράκια μικρά σαν πολεμιστρες  στο κατωι.  Στο δυτικό παραθυρακι ακουμπουσα τα βιβλία μου και διάβαζα. Ήλιος, φως μ έλουζε   Τετράδια με τετραγωνάκια για να γράφουμε αριθμούς. . Βιβλία και φως! Χτυπούσα το στρώμα και μόρια σκόνης-είχαμε απο δαυτη- αιωρούνταν και υλοποιουσαν τις ακτίνες του ήλιου  Τις έκλεινα στη χούφτα μου και τις έριχνα στην σακα .. Μάζευα φως! Την Παλαιά Διαθήκη διδασκομασταν , έβαζα τις εικόνες των βιβλικών μορφών στον ήλιο να ζωντανέψουν.  Ο γενάρχης Αβραάμ σχεδόν ζωντανος με κοιταζε...  Απ τη μυθολογία μ άρεσαν οι προτραγικοι, ο Σίσυφος , ο Αχιλλέας, η ερωτική συγκρουση με τον Αγαμεμνονα..  Κι αυτό το βιβλίο πέρασε απ το στούντιο μου, το παραθυράκι  του κατωγιου μας  προς τη δύση ,προς το σπίτι

 "Στο ελευθερο ο Ντινο Τζοφ, κοντρολ ο Κουκουρεντου, μπαλια και για ποιον;" αναρρωτιονταν ο Διακογιαννης μεσα απο μια ασπρόμαυρη τηλεοραση Τελεφουνκεν  στο καφενειο τ Λακια.. Εννια τραπεζια, τριάντα καρεκλες, εξηντα αντρες, εβδομηντα τσιγάρα, ολοι προπονητες, τερματοφυλακες, σεντερ φορ.. Σε τελαρα απο μπυρες, σε τσουβαλια απο ρυζι ή φακες οι μη προνομιουχοι θεατες..   Δε μ αρεσαν οι φακες..  Μπλε τελαρο φιξ..  "Τσαμης, απ τα καπνοχωραφα του Αγρινιου πετυχημενη μεταγραφη της ΑΕΚ.. " φιλολογουσε  ο Διακογιαννης..  -Οργωσα τα Βαρκα, ελεγε ο  Τσιλικας ..  -Σηκωσα τις βραγιες στο Βαινακι.,ελεγε ο Κατσιγιαννης..  Κυπελλο Ουεφα στους τεσσερις η ΑΕΚ..  "Απ το σταδιο Κομουναλε του Τορινο, μετα απο μια καταπληκτική πορεια η ομάδα του Φαντροκ" απτοητος ο Διακογιανννης..  -Νοικιασα και στ "Παλαμονιδα" πεντε  στρεμματα, ελεγε ο Χρηστος..  "Τζεντιλε, κλασσικο σεντερ μπακ", σπηκαριζε ο Διακογιαννης..  -Εβαλε τον Αρδιζογλου!!!, ειπε ο Γιωργος μεσα απο

Δύο μοναχικοί ευκάλυπτοι "αποπερα" , έτσι λέγαμε τη δυτική πλευρά της Αμβρακιας. Λιναρακια, βρύση, τριάντα μέτρα βόρεια. Άθλιο δέντρο, ρίχνει φύλλα, ρίχνει φλούδες..   Ποιος τους φύτεψε μες τα πουρνάρια, τις δάφνες, τις κουκουρεφτιες; Ποιος έσπασε το σφιχτό πράσινο με ξενικά είδη; Ούτε κοάλα είχαμε να βοσκήσουν..   Παρακάτω, με κάνα δυο σάλτα έφτανες στο μοναδικό καλαμιώνα της λίμνης.. Δεν είναι βάλτος και βούρκος το Παπαδαταικο το πέλαγος.. Δύο κανάλια ανέμων ανατολικά και δυτικά του Αγριλου, ένα απ το Λουτράκι και τον Αμβρακικό κι ένα απ την Αμφιλοχία και αζιμουθιακά απ τα Τζουμέρκα το ταράζουν. Τάραζαν κι εμένα. Το κοίταζα.. Με κοίταζε.. Η αναταραχή των νερών δεν επέτρεπε βαλτωμα.. Μήπως αυτό δε γίνεται και με τους ανθρώπους; ούτε καλάμια, ούτε βαλτόνερα στο πέλαγος. .Μονο κύματα, μαΐστρους, βοριάδες και κυπρινια..   Τέλος Αυγούστου, τα χωράφια γυμνά, καφετιά, ανομβρία.,σκόνη, αφυδατώθηκα, ξεράθηκα..   -πάω για κυνήγι, λέω στη μάνα Παίρνω το φλωμπερ, δώρο του πατέρα

- Μη δρασκελάς πάνω από ξαπλωμένο, είναι γρουσουζιά, έλεγε η μάνα -και πώς θα φτάσω την ψωμιέρα; - Να πάρε ψωμί..μη κοπείς, μια φέτα να κόψεις, ψωμόλυσσα.. κι αδρασκελισα πάνω απ τον αδερφό μου που ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα της αγροικίας μας.. βασικά να τον πατήσω επιθυμούσα!. - Τι σου πα μωρέ;; σήκω γρήγορα διέταξε τον αδερφό μου. -Του ξιταειζ μάνα; κάγχασα μπρος στην προληπτική γυναίκα, εγώ που είχα μάθει ότι τους κεραυνούς δε τους ρίχνει ο Δίας. - Γέλα. γέλα χμμμ έτσι γέλαγε κι ο Παναης στον Αετό.. σιωπή.. - Ποιος Παναης, που τον είδες εσύ;; - Μου 'πανε οι ξαδέρφες μου, αδρασκελισε απαν΄ απ' τον αδερφό του στο χωράφι που είχανε πάει για καπνό.. έμεινε στον τόπο ο αδερφος του.. Δε το παρηγοραει λένε, το 'ριξε στο πιοτό!! -Προλήψεις και δεισιδαιμονιες είναι αυτά μάνα.. δε μ' άκουσε μάλλον, κάπου εκλωθε μια κότα και πήγε να την συμμαζέψει.. -Άμα τελειώσεις το ψωμοτύρι να πας στ' Θεια - Λενη να πάρεις είκοσι αυγά να στρώσω την κλωσσα. -Κι εκείνα τι είναι; ρώτη

 - Το 235 θα πάρεις, θα κατεβεις Ευαγγελισμό, θ ανεβεις τη Μαρασλή και θα βρεις τη σχολή, ειπε τ αποβραδις η αδερφη μου. Βγήκα Λ Παπαγου, τσάκισα μια τυρόπιτα κι ενα μιλκο. Μπλε λεωφορείο, Ικαρους, τα χαμε παρει με πορτοκαλια απ τους Μαγιαρους που λεγε κι ο Διακογιαννης.  Μπήκα, καφε καθίσματα, λευκοι σωληνες, λαβες, χειρολαβές.. Κοσμος και κοσμάκης.  Για τ ακυρωτικο των εισιτηριων ομως δε μου πε η αδερφη μου..  Όλοι πέρασαν απ το πορτοκαλι κουτακι, τελευταιος εγω..  Δεν καθισα, ντρεπομουν..  Βγηκε στη Λ Σοφιας.. Να χω το νου μου σκεφτηκα.. Κρητικος πολιτικος δεξια, Βενιζελος αγαλμα.. Θα το ριξουν κι αυτο οπου ναναι..  Ευαγγελισμος!! Το κουμπι; πού ειναι το κουμπι; Δεν ήταν στην οροφή, οπως ήξερα απο κατι 32αρια τ Ξηρομερου..  -Εχουμε πατησει εμεις κυριε, ειπε  νυσταλεα μια Ζωγραφιωτισσα μεσοκοπη. -Δεν ακουστηκε, ειπα κι εγω δηθεν γνωστης των λεωφορειων.  -Αναβει φωτάκι στον οδηγο..καπως ενοχλημενη για τον κυκλοφοριακο μου αναλφαβητισμο..  Ξεμπουκαρα ως κλειστοφοβικος.. Σαν κοτες με τη

 - καλησπερα Στελιο - καλησπέρα.. Ποιος ειναι;  Τηλέφωνα με καντραν..  Μπεζ. Ζωγράφου 01 771360.. - O γέροντας Συμεων.. -Ευλογειτε γέροντα .. Απ το Ορος παιρνετε;  - Ο Κύριος ! Σ ενοχλω Στελιο;  Μοναστικη κι αριστοκρατικη ευγένεια απ  το γιο ενός υπουργού στο Περού, από έναν Οδυσσέα της ύπαρξης .. -όχι γέροντα..  Πας κι έρχεσαι σήμερα με το κινητό .. Το καλώδιο με φυλάκιζε στο  ένα μέτρο..  Ήθελα να βγω στη βεράντα , να δω τα σπίτια  των ανθρώπων , τα τετράτροχα κονσερβοκούτια ..και να μιλάω μαζί του..  Άλλοι πάνε , άλλοι έρχονται. Πού πάνε; Από πού έρχονται ..;  Μια συσκευή ζημενς κι ένα σπειροειδές καλώδιο μ έδενε με το πάτωμα , τους τοίχους  με την ταπετσαρία του '70. - Όχι δεν ειμαι  στο Όρος. . Χαλκίδα είμαι,  Ανασηκωθηκα, με ξύπνησε η  φωνή του Συμεών Γρηγοριατη.. .- Αύριο γιορτάζει η Παναγία η Μυρτιδιωτισσα και θα λειτουργήσουμε. . Κατάλαβα.. Έπρεπε να πάω. . - Γέροντα θα προσπαθήσω .. - Εχει  τραίνο Στέλιο  -Αν θέλει ο Θεός θα έρθω.  -Μαθαίνεις Στελιο.. Μπράβο ..  Σε περιμέ

 Ήταν μουντό τ Αγρινιο όταν κατέβηκα να μάθω γράμματα. Οχι μουντό, ξεθώριασμενο! Δεν ειχε το φως της φυσης. Οι άνθρωποι πνίγουν το φως. Ωχρα τα κτιρια, οι δρόμοι, οι άνθρωποι.  Κομφορμισμος, μικροαστισμος..  Πολη που μεγάλωνε μπρος στα ματια μου.  Μια αισθηση καθεστωτος απο ευσεβιστικους κυκλους χριστιανων, μια αισθηση νορμας  και καθηκοντολογιου απο την αριστερα..  Ο κοτσος στις καθηγητριες, ο Ριζοσπαστης  συην κωλοτσεπη στη πλατεια τ απογευμα απο αριστερούς.  Έκανα χαζι, εψαχνα απαντησεις..  Ηξερα απο αναγκες υπακοής στη φυση, ( ολοι οργωναμε μετα τα πρώτοβροχια , ολοι φοραγαμε ζεστα ρουχα στο κρυο, ολοι κολλαγαμε το καλοκαιρι απ την κολλα του καπνου), ομοιογένεια κι υπακοη στ αορατο δεν ειχα ξαναδει.  -μη πας με τις μοδες, ελεγε η μανα μου.  -Αυτο ειναι η μοδα, σκεφτηκα..  Αλλα η μοδα ειναι για ολους, αυτοι ειναι δυο μοδες τουλαχιστον στην ιδια πόλη..  Χωματοδρομοι στο Άγιο Κωνσταντίνο, ανοιχτο το ρεμα, χωριατοπαιδα στο γυμνασιο  -να γραφτειτε στο κατηχητικο, ελεγε ο γυμνασιαρχης.. 

Τ ασκιά δε τα πρόλαβα. Πρόλαβα όμως τα μεταλλικά παγούρια.. Ίδιο υλικό με τα μπικιονια. . Γύρναγα απ το σχολείο έψαχνα τη μαμά μου.. ( είχα κι εγώ γονείς κι ας μιλάω συνέχεια για πατροκτονίες κλπ).. Μαναα.. , μανααα. ..τίποτα!! Α.. Έλεγα πάει για φρύγανα για το φούρνο.. Βζζζγκ. Παράταγα τσάντα πέρναγα ως κομήτης τα κοκιεικα,  έτρεχα ως άτι έξω απ το χωριό να πάω κάτω απ τον Άη Λια.. Ένας ταπεινός όνος δεμένος, ένα τσεκούρι ν ακούγεται ρυθμικά.. Μια φιγούρα στα μαύρα κι ένα παγούρι μεταλλικό στον ίσκιο.. -Μαμά.. -εφαες;; -όχι ήρθα να σε βρω. -είχε φαΐ στην κουζίνα. -δε πείναγα . Έχεις νερό; -στον ίσκιο είναι.. Πιες. -θ αργησουμε; -φεύγα..  Τραβά διάβασε μαναχα να δέσουμε το φόρτωμα.. Να το πας με το γαϊδούρι κι αύριο θα ρθω για τ άλλα φρύγανα - Μη τ αφήσεις εδώ θα τα κλέψουν.. - Δεν έχει κλέφτες το χωριό.. και τι να κλεψ'νε τα πιρναρια? Γιομάτος ο τοπος είναι.. Γκρι, μεταλλικό, μάλλον κράμα αλουμινίου παγούρι.. Δροσιά νερού και μάνας.. (13 Σεπτεμβριου 2020)