Τ ασκιά δε τα πρόλαβα.

Πρόλαβα όμως τα μεταλλικά παγούρια..

Ίδιο υλικό με τα μπικιονια.

. Γύρναγα απ το σχολείο έψαχνα τη μαμά μου.. ( είχα κι εγώ γονείς κι ας μιλάω συνέχεια για πατροκτονίες κλπ)..

Μαναα.. , μανααα. ..τίποτα!!

Α.. Έλεγα πάει για φρύγανα για το φούρνο..

Βζζζγκ.

Παράταγα τσάντα πέρναγα ως κομήτης τα κοκιεικα, 

έτρεχα ως άτι έξω απ το χωριό να πάω κάτω απ τον Άη Λια..

Ένας ταπεινός όνος δεμένος, ένα τσεκούρι ν ακούγεται ρυθμικά..

Μια φιγούρα στα μαύρα κι ένα παγούρι μεταλλικό στον ίσκιο..

-Μαμά..

-εφαες;;

-όχι ήρθα να σε βρω.

-είχε φαΐ στην κουζίνα.

-δε πείναγα . Έχεις νερό;

-στον ίσκιο είναι.. Πιες.

-θ αργησουμε;

-φεύγα..

 Τραβά διάβασε μαναχα να δέσουμε το φόρτωμα..

Να το πας με το γαϊδούρι κι αύριο θα ρθω για τ άλλα φρύγανα

- Μη τ αφήσεις εδώ θα τα κλέψουν..

- Δεν έχει κλέφτες το χωριό..

και τι να κλεψ'νε τα πιρναρια?

Γιομάτος ο τοπος είναι..

Γκρι, μεταλλικό, μάλλον κράμα αλουμινίου παγούρι..

Δροσιά νερού και μάνας..

(13 Σεπτεμβριου 2020)