Του εκλεισα ραντεβου στο Βυζαντιο το εστιατόριο που ετρωγε το φοιτηταριο με τα ημερησια κουπονια.. Καπου ειχε βρει το τηλεφωνο μου, καποιος του πε οτι εχω δυνατοτητα να του βρω δουλειά.. Οι πολλοι εβρισκαν δουλεια απ το πολιτικο κατεστημενο.. Στο Φουνταικο λεγαμε μακρια απο βουλευτες. ."και στο δημοσιο να μπειτε, μην γινετε υπαλληλοι του κρατους, αλλα των ανθρωπων η ανακουφιση", αφηνε να εννοηθει ο πατερας.. Αντιδρουσα οντας ακομη νεοελληνας -κοιτα να βγαλεις καμμια συνταξουλα κι ασε τους ιδεαλισμους πατέρα, αλλαξε ο κόσμος, ο καθενας κοιτα το συμφερον του.. Καθονταν," κοκονακι" οπως συνηθιζαμε στο χωριο.. Την ξαναδα αυτη τη σταση ξεκουρασης στους πρωτους Αλβανους μεταναστες, βαλκανικο χαρακτηριστικο, ορθοπεδικος μου πε καποτε οτι είναι πολυ καλή σταση για τη μεση.. Τοσα λεφτά στην ερευνα της εργονομιας των καρεκλων και τελικα ενα " κοκονακι" θεραπευει την κουραση.. -Γεια σου ρε Βασιλη!! Σηκωθηκε, μ αγκαλιασε.. Στο ψητο κατευθειαν.. -μου παν οτι δ
Πηγαίος Στέλιος Φούντας