Ολο τ απογευμα σερφαρε στο ιντερνετ.. Απ το fb στο τουιτερ και παλι πισω.. Ειδησεογραφια, σχολια, ενα εγινε ο αμφιβληστροειδης του με την επιπεδη οθονη.. Ενα έγιναν τα οπτικά του νευρα και τ αντιληπτικο του κεντρο με την φωτεινη οθόνη της τηλεορασης που κλεφτα κοιτουσε μεχρι να "φορτωσει" η επομενη ιστοσελίδα.. Σηκωνε που και που το κεφαλι, ν ανακουφιστεί τ αυχενικο του, κοιταζε ενα καδρο με δυο ερωτευμενους, ορθογώνιο κι αυτο λιγο μεγαλυτερο απ την οθονη του.. Θύμωσε με τα νεα, πιστά επαναλαμβανομενα νεα.. Ιδιες λεξεις, ιδια προσωπα, ιδιο κενο.. Ετριψε τα ματια του, κοιταξε για το κολλυριο ανακουφισης.. Ξάπλωσε, άπλωσε το χερι κι εριξε δυο σταγονες σε καθε ματι, οπως του πε η μασκοφορος φαρμακοποιος.. Φορουσε τα παπουτσια του, εξειχαν τα ποδια του απ το κρεβατι, οπως τότε στο στρατό που ηταν παντα σ ετοιμότητα κι οι αρβυλες φορεμενες ωρες πολλες.. Τελευταιο επιπεδο, οριζοντιο πραγμα που ειδε ηταν το κιτρινισμενο ταβανι... Ανακουφισμενα τα ματια απ το κολλυριο , ο αμφιβλησ
Πηγαίος Στέλιος Φούντας