Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

 Εβρεχε και γλιστρησα στην λεία σα γλόμπο  αρχαια πετρα του καλντεριμιου πισω απ το μαγαζι τ μπαρμπα - Κωστα.

Ποσα παπουτσια; ποσα τσαρουχια; ποσα πεταλα αλογων, ποσες γενιες την λειαναν;


Εβρεχε κι εσταζε τ αταβανωτο σπιτι, βαζαμε τη λεκανη, σάπισε το μαδερι, επεσε την ωρα που τρωγαμε μπρος στο τζακι..

Ποσες σταγονες το σαπισαν;


Απ το 1922 χτισμενο με λεφτα που φερε ο παππους απ το φαρ ουεστ που δούλευε στους σιδηροδρομους ...

Σταγόνες , χειμωνες, λιτρα, κυβικα, δρολαπια, καταιγιδες, ψιχαλες της ανοιξης..


Εβρεχε και κολλησα το μουτρακι μου στο τζαμι,

γονατιστος στο μαυροκοκκινο στρωσιδι του κρεβατιου..


"Δακρυα" κατεβαιναν και μουσκευαν το στοκο στηριξης,

Μες το "δακρυ" του τζαμιου διαθλωνταν η αυλη, οι γλαστρες, μια κοτα με δυο κεφαλια, ο  γειτονας με τεσσερα χερια και μετα με ενα..

Ποσα δακρυα; ποσα μουτρακια κοιταξαν αο αυτο το τζαμι;


Εβρεχε, εκλεισε η Μαραμπου δεν ειχα φροντισει για υπνο, κατεβηκα την οδο Κακαβιας, ενας μοναδικος ταξιτζης

στα Καραπανεικα  μου πε  την ιστορια της ζωης του..


-να σε παω στο χωριο μού προτεινε κατα τις πεντε το ξημερωμα 

-αστο σταματησε η βροχή.. Ποσες κουρσες εκανες σημερα;


Κοιταζα τους υαλοκαθαριστηρες.

Ποσο νερο να σκουπισαν αραγε;


Εβρεχε και βουλιαξα στα μπαζα που φερε η ΤΕΡΝΑ στο βραχωδες  λιοστασι..

-θα στρωσ'Νε  δάσκαΛε ειπε με αρτιΝη προφορα ο μπουλντοζιερης απ το ΚοΜΜενο Αρτας..

 Σε τρια χρονια θα Ναι αγΝωριστο, εκαμες επιτυχια...


-ποσες ωρες δουλευεις το μηχανημα?

-δεκα ωρες  δασκαΛε, επαθα αυχεΝικο, σπειρε και βρωμη και θα γιΝουν γοΝιμα τα μπαζα..


- βρεχει  θα βουλιαξει και το  caterpillar σαν εμενα, σηκω φύγε..

-θα σ φτιαξω το λιοστασι και μετα, δε  μενΝουν  κεΝα  με τη βροχη, δε θα χεις ρηγματα και καταβοθρες..


Εβρεχε, κλεισαμε το βιβλιοπωλείο, Σόλωνος, καχεκτικος φωτισμος , γυριζαν ολοι σπιτια τους..

Γυαλάδα στο λευκο πεζοδρομιο, γλιτσα στην πισσα. 

Ποσοι ανθρωποι;; ποσα λεωφορεια; ποσες ομπρελες;


Εβρεχε, αποχαιρετηστηκαμε για Σαββατοκύριακο, λιμνουλες στην πλατεία ρυακια στους δρομους, κλαδια και σκουπιδια στις σχαρες των υπονομων..

Ενας γερος γλιστρησε, μια μεσηλικη φωναζε οτι της εκλεψαν την ομπρέλα..


-μα σ αποχαιρέτησα..

-κατι ξεχασα και γυρισα  ειπε βρεγμενη, με το κασκολ για ομπρέλα..

Εβρεχε.. 

Δε ρωτησα τι ξεχασε..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Θα μας δικασει αυτη η αιματοχυσια.. Το αιμα δεν ειναι βοτκα με λεμονι,  ειναι υγρο Θυσιας, ειναι η θυσια..  Η Ιφιγενεια, ο Ισαάκ , ψευδοθυσιες αναιμακτες..  Αγγιξα, μυρισα, ειδα, ηπια αιμα  στην Πινδο το 1940, στο περασμα της Νιαλας Μεγαλη Παρασκευή του 1947, στο Γραμμο το 1949   στην Κύπρο το 1974,  σ ενα αεροπορικο δυστυχημα στις Ανδεις το 1972, σ ενα πουκαμισο δολοφονημενου στην Λ Αλεξανδρας το 1990,  σ ενα τιμονι τροχαιου δυστυχηματος το 2004.. Το αιμα  του Σταυρού των ανθρώπων δεν ειναι οπως  η συναψη των νευρωνων, οπως οι  ιδεες, οι  αποψεις,  οι  αναλυσεις, η  πονηρια, η  αναγκη για επιβολη..  Το αιμα εξευμενιζει Θεούς, μετουσιωνει τους θυσιαζοντες σε μυστες, τους θυσιαζομενους σε Αγιους το "αιμα μου" ειναι η αγάπη..  Το αιμα δεν ειναι λεξεις, συνθήματα, memes, ρίμες κι ατακες αυτόικανοποίησης.. Το αιμα δε γελα, δεν κλαιει, δεν δημαγωγει, δεν εκλιπαρει , δεν πανηγυριζει, δεν διαδηλωνει...
 Σκάλα ασπρισμενη, με πλάκες θρυμματισμενες , η ξηρομεριτικη καμάρα, οι " πωλιτσες" εσοχές για προσωρινή αποθήκευση μικρών αντικειμένων  Στο κατωι το χειμωνιάτικο κι  η κουζίνα. .  Εφτά νομα σ  ενα δωμα.  Από πάνω το καλό δωμάτιο και μια κρεβατοκαμαρα ακόμη.  Παραθυράκια μικρά σαν πολεμιστρες  στο κατωι.  Στο δυτικό παραθυρακι ακουμπουσα τα βιβλία μου και διάβαζα. Ήλιος, φως μ έλουζε   Τετράδια με τετραγωνάκια για να γράφουμε αριθμούς. . Βιβλία και φως! Χτυπούσα το στρώμα και μόρια σκόνης-είχαμε απο δαυτη- αιωρούνταν και υλοποιουσαν τις ακτίνες του ήλιου  Τις έκλεινα στη χούφτα μου και τις έριχνα στην σακα .. Μάζευα φως! Την Παλαιά Διαθήκη διδασκομασταν , έβαζα τις εικόνες των βιβλικών μορφών στον ήλιο να ζωντανέψουν.  Ο γενάρχης Αβραάμ σχεδόν ζωντανος με κοιταζε...  Απ τη μυθολογία μ άρεσαν οι προτραγικοι, ο Σίσυφος , ο Αχιλλέας, η ερωτική συγκρουση με τον Αγαμεμνονα..  Κι αυτό το βιβλίο πέρασε απ το στούντιο μο...
 - Το 235 θα πάρεις, θα κατεβεις Ευαγγελισμό, θ ανεβεις τη Μαρασλή και θα βρεις τη σχολή, ειπε τ αποβραδις η αδερφη μου. Βγήκα Λ Παπαγου, τσάκισα μια τυρόπιτα κι ενα μιλκο. Μπλε λεωφορείο, Ικαρους, τα χαμε παρει με πορτοκαλια απ τους Μαγιαρους που λεγε κι ο Διακογιαννης.  Μπήκα, καφε καθίσματα, λευκοι σωληνες, λαβες, χειρολαβές.. Κοσμος και κοσμάκης.  Για τ ακυρωτικο των εισιτηριων ομως δε μου πε η αδερφη μου..  Όλοι πέρασαν απ το πορτοκαλι κουτακι, τελευταιος εγω..  Δεν καθισα, ντρεπομουν..  Βγηκε στη Λ Σοφιας.. Να χω το νου μου σκεφτηκα.. Κρητικος πολιτικος δεξια, Βενιζελος αγαλμα.. Θα το ριξουν κι αυτο οπου ναναι..  Ευαγγελισμος!! Το κουμπι; πού ειναι το κουμπι; Δεν ήταν στην οροφή, οπως ήξερα απο κατι 32αρια τ Ξηρομερου..  -Εχουμε πατησει εμεις κυριε, ειπε  νυσταλεα μια Ζωγραφιωτισσα μεσοκοπη. -Δεν ακουστηκε, ειπα κι εγω δηθεν γνωστης των λεωφορειων.  -Αναβει φωτάκι στον οδηγο..καπως ενοχλημενη για τον κυκλοφοριακο μου αναλφαβητισμο....