Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Αρχαγγελοι, Ταξιαρχες Γαβριηλ και Μιχαήλ στις πορτες του ιερού τ Αη Νικολα στο χωριο..
Και στον παλιο με σανιδια ενοριακό
ναο που λειτουργησε προσωρινά μετα το σεισμο και στον καινουριο..
Δεν ειναι βυζαντινης τεχνοτροπιας, αλλά δυτικοτροπες ή εστω λαικες..
Κρατουν σπαθί, ρομφαια..
 
Αγγελος κι ο νουνος μου, κοινος με την αδερφη μου Αγγελική..
"του Ευαγγελισμου να την γιορταζετε διέταξε πανω απ την κολυμπηθρα της"
 
Γαβριηλ, ενας και μοναδικος κατοικος στο χωριο..
Γαρβιλης μου συστηνοταν ενα παιδακι στου Ζωγραφου που έκανα δειγματικη διδασκαλια..
-ναι Γαρβιλη, πες μου πού ειμαστε γεωργαφια;
Και γελασαν ολοι στην ταξη..
 
Ο Μιχαλης σταθηκε μπρος μου στην Β Σοφιας δεκα χρόνια μετα.
-ο Στελιος εισαι; με θυμασαι::
Δευτερολεπτα χρειαστηκα, ειχε αλλάξει, αρρωστο παχος..
-Μιχαλη!! Τι κανεις;σ είχα μάθει να σπουδαζεις Γιουγκοσλαβια.
-Εμπλεξα μωρε.. παμε να σου πω;
 
Ο Ταξιαρχης 24 ετων μολις προχθες..
-Κυριε, μ ειχατε τρεις μηνες το 2007 στην εκτη..
-Ταξιαρχη!!, ωχ μωρε δε σας χορτασα, ημουν κι απο μικρα σχολεια, δε σας φροντισα, δεν προλαβα..
-Κυριε μας μαθατε πολλα..στη γιορτη μου μας το ανακοινωσατε οτι θα φύγετε με αδεια τα Χριστούγεννα.
-Αληθεια, πώς και το θυμασαι;;
-Μας μιλησατε πρωτα για την γιορτη μου και μετα ειπατε για την άδεια..
-περνα για καφέ..
 
Γιορτη αεροποριας, ο Παναγοπουλος με φερετρο το noratlas, ο Ηλιακης στο Αιγαιο, ενα αεροπλανο-καφετερια στην εισοδο των Κσλαβρυτων.
 
Η Μικαελα δουλευε σε bar στ Αγρινιο,
ηρθε τ απογευμα στο Ραδιο - Οραμα που εκσνα εκπομπη το 1992..
-Ο Στελιο είναι;
-Εγω ειμαι..
-Παμε βολτα;
-ποια εισαι; Εισαι ξενη;
-Ρουμανία, τελω να κάνει εκπομπη..
Μπορει;
Μονο απογευμα, πρωι κοιμαμαι βραντυ δουλευει..εκανα ραντιοφωνο Ρουμανια..
Ηπιαμε καφε στη Ντουτσαγα.
-τα πληρωσει εγκω, γκιορταζει σημερα!!
 
Δαιμονες με μορφη Αγγελων οι αγγελιες για να βρω δουλεια στην Αθηνα.
 
Μια κουπα να πινω καφε "στον δασκαλο μου- Αγγελινα"
 
Αγγελοκρουσματα τα ονειρα μου,,

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Θα μας δικασει αυτη η αιματοχυσια.. Το αιμα δεν ειναι βοτκα με λεμονι,  ειναι υγρο Θυσιας, ειναι η θυσια..  Η Ιφιγενεια, ο Ισαάκ , ψευδοθυσιες αναιμακτες..  Αγγιξα, μυρισα, ειδα, ηπια αιμα  στην Πινδο το 1940, στο περασμα της Νιαλας Μεγαλη Παρασκευή του 1947, στο Γραμμο το 1949   στην Κύπρο το 1974,  σ ενα αεροπορικο δυστυχημα στις Ανδεις το 1972, σ ενα πουκαμισο δολοφονημενου στην Λ Αλεξανδρας το 1990,  σ ενα τιμονι τροχαιου δυστυχηματος το 2004.. Το αιμα  του Σταυρού των ανθρώπων δεν ειναι οπως  η συναψη των νευρωνων, οπως οι  ιδεες, οι  αποψεις,  οι  αναλυσεις, η  πονηρια, η  αναγκη για επιβολη..  Το αιμα εξευμενιζει Θεούς, μετουσιωνει τους θυσιαζοντες σε μυστες, τους θυσιαζομενους σε Αγιους το "αιμα μου" ειναι η αγάπη..  Το αιμα δεν ειναι λεξεις, συνθήματα, memes, ρίμες κι ατακες αυτόικανοποίησης.. Το αιμα δε γελα, δεν κλαιει, δεν δημαγωγει, δεν εκλιπαρει , δεν πανηγυριζει, δεν διαδηλωνει...
 Σκάλα ασπρισμενη, με πλάκες θρυμματισμενες , η ξηρομεριτικη καμάρα, οι " πωλιτσες" εσοχές για προσωρινή αποθήκευση μικρών αντικειμένων  Στο κατωι το χειμωνιάτικο κι  η κουζίνα. .  Εφτά νομα σ  ενα δωμα.  Από πάνω το καλό δωμάτιο και μια κρεβατοκαμαρα ακόμη.  Παραθυράκια μικρά σαν πολεμιστρες  στο κατωι.  Στο δυτικό παραθυρακι ακουμπουσα τα βιβλία μου και διάβαζα. Ήλιος, φως μ έλουζε   Τετράδια με τετραγωνάκια για να γράφουμε αριθμούς. . Βιβλία και φως! Χτυπούσα το στρώμα και μόρια σκόνης-είχαμε απο δαυτη- αιωρούνταν και υλοποιουσαν τις ακτίνες του ήλιου  Τις έκλεινα στη χούφτα μου και τις έριχνα στην σακα .. Μάζευα φως! Την Παλαιά Διαθήκη διδασκομασταν , έβαζα τις εικόνες των βιβλικών μορφών στον ήλιο να ζωντανέψουν.  Ο γενάρχης Αβραάμ σχεδόν ζωντανος με κοιταζε...  Απ τη μυθολογία μ άρεσαν οι προτραγικοι, ο Σίσυφος , ο Αχιλλέας, η ερωτική συγκρουση με τον Αγαμεμνονα..  Κι αυτό το βιβλίο πέρασε απ το στούντιο μο...
 - Το 235 θα πάρεις, θα κατεβεις Ευαγγελισμό, θ ανεβεις τη Μαρασλή και θα βρεις τη σχολή, ειπε τ αποβραδις η αδερφη μου. Βγήκα Λ Παπαγου, τσάκισα μια τυρόπιτα κι ενα μιλκο. Μπλε λεωφορείο, Ικαρους, τα χαμε παρει με πορτοκαλια απ τους Μαγιαρους που λεγε κι ο Διακογιαννης.  Μπήκα, καφε καθίσματα, λευκοι σωληνες, λαβες, χειρολαβές.. Κοσμος και κοσμάκης.  Για τ ακυρωτικο των εισιτηριων ομως δε μου πε η αδερφη μου..  Όλοι πέρασαν απ το πορτοκαλι κουτακι, τελευταιος εγω..  Δεν καθισα, ντρεπομουν..  Βγηκε στη Λ Σοφιας.. Να χω το νου μου σκεφτηκα.. Κρητικος πολιτικος δεξια, Βενιζελος αγαλμα.. Θα το ριξουν κι αυτο οπου ναναι..  Ευαγγελισμος!! Το κουμπι; πού ειναι το κουμπι; Δεν ήταν στην οροφή, οπως ήξερα απο κατι 32αρια τ Ξηρομερου..  -Εχουμε πατησει εμεις κυριε, ειπε  νυσταλεα μια Ζωγραφιωτισσα μεσοκοπη. -Δεν ακουστηκε, ειπα κι εγω δηθεν γνωστης των λεωφορειων.  -Αναβει φωτάκι στον οδηγο..καπως ενοχλημενη για τον κυκλοφοριακο μου αναλφαβητισμο....