Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

 Συγχαρητήρια για το νεαρο μεταναστη απ την Περσία π αριστευσε..


Η σπεκουλα ομως ειναι προφανης κι απ τα συστημικα κι απ τα δικαιωματικά (υπογειως συστημικα) ΜΜΕ..


Κομπλεξ(εθνικό) και φλιλελευθερη

(ατομικής επιτυχιας) κουλτούρα...


 Αν εχω ορεξη το βραδυ θα σας γραψω ενα κοριτσι π αριστευσε πριν απο χρόνια  ενω η μητερα της αυτοκτόνησε τρεις  βδομαδες πριν τις Πανελλαδικές..

Και ολο το χρονο πριν αυτοκτονησει κάθε μερα εκλαιγε..... εκλαιγε.. εκλαιγε..


Δε της κρατησε ποτε βιβλιο,

δε την ξυπνάγε για το σχολείο..

Μονο την κοίταζε θλιμμένα..

-Αν φυγεις να σπουδάσεις, θα μείνω μονη με τον πατερα σου..

Θα στενοχωριεται μονος του με μενα..

-Οχι μαμά μη λυπάσαι, μη σκεφτεσαι έτσι, θα ρχεστε στην Πάτρα, θα φτιάξουμε μαζι το δωμάτιο, θα σου πάρω ομως εκεινο το χαλι π άφησε η γιαγια..

Δυο κουβεντες και ξαναβαζε τα κλάματα..


Εσκυβε στο βιβλιο Φυσικης του Μαθιουδακη το κορίτσι..

 Δάκρυα εσταζαν στην άσκηση 3.96

"κρουσεις μετωπικες και πλαστικες", 

ολισθησεις..

Εκλεισε αποτομα το βιβλιο,

την πηρε αγκαλια

-Μαμα μην αφηνεσαι, μη γλιστρας τόσο βαθια.

-Βαθιά στο πηγαδι.., μονολογησε..

Ασε με εμένα, ξοφλησα. 


Εφερε την καρτα υποψηφίου απ το Λυκειο, την βρηκε να κοιταζει παλιες φωτογραφίες που ηταν κοριτσακι..

Πηρε την κάρτα,

 φιλησε τη φωτογραφία ταυτοτητας, βουρκωμενα τα ματια της δεν είδαν καθαρά τον αριθμό υποψηφίου..

-Σού φτιαξα φαγητο, παω μια βολτα,

αν ερθει ο πατερας σου, βαλτου να φαει..

- Αν κοιμηθω, ξυπναμε κατα τις πεντεμιση εχω φροντιστηριο..

-Βάλε ρολοι, ο χρονος περνα, γρηγορα, ολα τελειώνουν.


Εκλεισε ησυχα, τελετουργικα την εξώπορτα..

Στις 5 χτυπησαν δυνατα την πορτα,

το κουδουνι και την καλουσαν αντρικες φωνες.

-Ελένη, δεσποινις, ανοίξτε ..

Σε δευτερόλεπτα αυτος ο φοβος  που ολη τη χρονιά της προετοιμασίας, σ ολη την Γ Λυκειου της ετρωγε τα σωθικά,

 αυτος ο φόβος που χε βρει χωρο πισω απο συναρτησεις,

 πισω απο υδατικα διαλυματα κι ογκομετρησεις.

 Αυτός ο φόβος  εγινε ρήμα στο στόμα του αστυνομικου..

-Έγινε κατι πολυ κακό, η μαμα... γλίστρησε στο πηγάδι.. να φανείς γενναια..

Ειναι κι οι εξετάσεις φετος, το μελλον σου..

-Μελλον, ψελισσε.. Μέλλον..ολισθησεις. 


Αγιοποιησεις ζητουν οι ανθρωποι το ξερω

καπου να πιαστουν,

 παρδαλη νεα θρησκεία,

θεαματικη, βραχυβια..


Άγιοι οσοι η φημη τους δεν έφτασε στα Μ. Μ. Ε..

Θα παω στον Αγιο Βαρβαρο στην Τρυφου

αυριο..

 Ξενος π αγιασε..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

 Θα μας δικασει αυτη η αιματοχυσια.. Το αιμα δεν ειναι βοτκα με λεμονι,  ειναι υγρο Θυσιας, ειναι η θυσια..  Η Ιφιγενεια, ο Ισαάκ , ψευδοθυσιες αναιμακτες..  Αγγιξα, μυρισα, ειδα, ηπια αιμα  στην Πινδο το 1940, στο περασμα της Νιαλας Μεγαλη Παρασκευή του 1947, στο Γραμμο το 1949   στην Κύπρο το 1974,  σ ενα αεροπορικο δυστυχημα στις Ανδεις το 1972, σ ενα πουκαμισο δολοφονημενου στην Λ Αλεξανδρας το 1990,  σ ενα τιμονι τροχαιου δυστυχηματος το 2004.. Το αιμα  του Σταυρού των ανθρώπων δεν ειναι οπως  η συναψη των νευρωνων, οπως οι  ιδεες, οι  αποψεις,  οι  αναλυσεις, η  πονηρια, η  αναγκη για επιβολη..  Το αιμα εξευμενιζει Θεούς, μετουσιωνει τους θυσιαζοντες σε μυστες, τους θυσιαζομενους σε Αγιους το "αιμα μου" ειναι η αγάπη..  Το αιμα δεν ειναι λεξεις, συνθήματα, memes, ρίμες κι ατακες αυτόικανοποίησης.. Το αιμα δε γελα, δεν κλαιει, δεν δημαγωγει, δεν εκλιπαρει , δεν πανηγυριζει, δεν διαδηλωνει...
 Σκάλα ασπρισμενη, με πλάκες θρυμματισμενες , η ξηρομεριτικη καμάρα, οι " πωλιτσες" εσοχές για προσωρινή αποθήκευση μικρών αντικειμένων  Στο κατωι το χειμωνιάτικο κι  η κουζίνα. .  Εφτά νομα σ  ενα δωμα.  Από πάνω το καλό δωμάτιο και μια κρεβατοκαμαρα ακόμη.  Παραθυράκια μικρά σαν πολεμιστρες  στο κατωι.  Στο δυτικό παραθυρακι ακουμπουσα τα βιβλία μου και διάβαζα. Ήλιος, φως μ έλουζε   Τετράδια με τετραγωνάκια για να γράφουμε αριθμούς. . Βιβλία και φως! Χτυπούσα το στρώμα και μόρια σκόνης-είχαμε απο δαυτη- αιωρούνταν και υλοποιουσαν τις ακτίνες του ήλιου  Τις έκλεινα στη χούφτα μου και τις έριχνα στην σακα .. Μάζευα φως! Την Παλαιά Διαθήκη διδασκομασταν , έβαζα τις εικόνες των βιβλικών μορφών στον ήλιο να ζωντανέψουν.  Ο γενάρχης Αβραάμ σχεδόν ζωντανος με κοιταζε...  Απ τη μυθολογία μ άρεσαν οι προτραγικοι, ο Σίσυφος , ο Αχιλλέας, η ερωτική συγκρουση με τον Αγαμεμνονα..  Κι αυτό το βιβλίο πέρασε απ το στούντιο μο...
 - Το 235 θα πάρεις, θα κατεβεις Ευαγγελισμό, θ ανεβεις τη Μαρασλή και θα βρεις τη σχολή, ειπε τ αποβραδις η αδερφη μου. Βγήκα Λ Παπαγου, τσάκισα μια τυρόπιτα κι ενα μιλκο. Μπλε λεωφορείο, Ικαρους, τα χαμε παρει με πορτοκαλια απ τους Μαγιαρους που λεγε κι ο Διακογιαννης.  Μπήκα, καφε καθίσματα, λευκοι σωληνες, λαβες, χειρολαβές.. Κοσμος και κοσμάκης.  Για τ ακυρωτικο των εισιτηριων ομως δε μου πε η αδερφη μου..  Όλοι πέρασαν απ το πορτοκαλι κουτακι, τελευταιος εγω..  Δεν καθισα, ντρεπομουν..  Βγηκε στη Λ Σοφιας.. Να χω το νου μου σκεφτηκα.. Κρητικος πολιτικος δεξια, Βενιζελος αγαλμα.. Θα το ριξουν κι αυτο οπου ναναι..  Ευαγγελισμος!! Το κουμπι; πού ειναι το κουμπι; Δεν ήταν στην οροφή, οπως ήξερα απο κατι 32αρια τ Ξηρομερου..  -Εχουμε πατησει εμεις κυριε, ειπε  νυσταλεα μια Ζωγραφιωτισσα μεσοκοπη. -Δεν ακουστηκε, ειπα κι εγω δηθεν γνωστης των λεωφορειων.  -Αναβει φωτάκι στον οδηγο..καπως ενοχλημενη για τον κυκλοφοριακο μου αναλφαβητισμο....