Διηγαίματα

 Ορκιστηκε να μην ξαναπάει εκκλησια απο κεινο το καλοκαιρι που  της  εφεραν το παιδι νεκρο...  Οχι δεν παραπονιονταν στο Θεο. Αποχη απ τη διασκεδαση το θεωρουσε. -Τωρα  Μεγαλη Βδομαδα να πας, ειπε η κουνιάδα της. -Ασε με στα βασανα μ Σπυραινα.. - Ειναι αμαρτία π δεν καταδεχεσαι ουτε τον Επιταφιο.. Συλλογιστηκε το χρωμα του ξυλου, ιδιο με την κάσα του γιου της, ειχε παραπονεθει τοτε στο γραφειο τελετων.. "Ασπρο επρεπε να τ βαλτε, ανυπαντρος ειναι δεν εκανε παιδια, δε θα δω εγγόνια.." Τα λουλουδια της Ανοιξης μπρος της, ειχε στολισει κι αυτη  ανύπαντρη  Επιταφιο.. Γυρισε στη Σπυραινα,  νομιζε οτι διαβαζε τη συλλοη της. -Ηταν καλοκαιρι,  ξερα και μαραγκιασμενα  τα λουλουδια στο παιδι μου.. Περασε το τροπαριο της Κασσιανής, σταυρωμενο ολο το χωριο με Ευχελαιον.. Την Μεγαλη Πεμπτη ζεστανε νερο να πλυθει να λουσει τ ακουρευτα απο την κηδεια του γιου της μαλλια.. Εφταναν μεχρι την μεση της..  Ποτιζε ολη τη  μερα τις τριανταφυλλιες ,  τα λουλουδια στη σκαλα, τον κρινο στη μεγαλη γλασ

Αγκαλιασα την κουβερτα.. Πρωινο απριλιατικο κρυο.. Σιδερένια πορτα ετριζε φριχτα. Κουβεντες ακουγοταν απ τον κηπο.. Ειχε χαράξει.. Βγηκαν οι αλλοι για να βγαλουν τα φιντανια, σκεφτηκα.. Λιγο ακομη να κοιμηθώ.. Μα που ειμαι; Γυρισα τα ματια.. Ορθογωνιο διαμπερες δωματιο.. Ενα δωματιο ολο το σπιτι.. Ψηλο με ορατο το μονωτικο φελιζολ στο ταβανι, οτι ειχε απιμεινει ντανιασμενο στην αυλη το ετριβα κι επαιζα χιονοπολεμο, το τσιμπολογουσαν κι οι κοτες.. Το εικονοστάσι χωρις τον Αγιο Στυλιανο, θορυβοι απο τραχτερ.. Και κάποιες μακρινες καλημερες επιανε τ αυτι μου μεσα μεσα.. Ενα πετρογκαζ μ ενα μπρικι πετσιασμενο γαλα.. Πρεπει να σηκωθώ, να βοηθησω στο φυντανι.. Βαρια τα βηματα, βαρυς ο υπνος στην στρωματσαδα στην αγροικια λιγες δεκαδες μετρα απ τη λιμνη.. Μυριζε κατσικιλα το κιτρινωπο γαλα.. Η ατμοσφαιρα εκστρατειας με αφιονισε.. Εδω δε φοραμε καθημερινα ρουχα, αλλα γαλοτσες, λερο χοντρο παντελονι, μπλουζα κολλητη στο σωμα για ανεση κινησεων.. Βγηκα απ την σιδερενια κρυα αποθηκοπορτα..

 .-Φούντα να σε πάω καζίνο μια βραδιά να δεις το μισθό σου να παίζεται σε μια ζάρια.. -Παρατε με Σπυρο.. -Δειλε.. Μέτα από δύο μήνες.. -Φούντα θα με δανείσεις 30.000.(ήταν οι δραχμές) ? -Παράτα με Σπύρο.. -Μικροαστουλη δασκαλακο, φοβάσαι!! -Ναι ρε Μπουκοβσκυ απ τα λιντλ..  Δε σε δανειζω γιατί έχεις γκαστρώσει όλα τα φρουτάκια στ Αγρινιο, ολα τα προποτζιδικα και πάλι μέσα είσαι!! -να μη σε νοιάζει τι κάνω!!  Αλλωστε τώρα πια παίζω τεχνικά μόνο μπλακ Τζακ στο καζίνο, αλλα ειναι μακριά γαμωτο.. στο Λουτράκι.. -Στο Λουτράκι το έχουν Εβραίοι ρε Σπύρο, απ αυτούς περιμένεις να βγάλεις λεφτά?! -πήγα, έχω ήδη γκολντ καρντ.. Δώσε μου 30.000 μέχρι το Σάββατο, την Παρασκευή θα πάρω καταναλωτικό.. (έδιναν οι τράπεζες 1996..Ιουλιος) -βρεθηκε εγγυητής για σενα? -δεν είναι όλοι κακομοίρηδες Φούντα!!  Δε φοβούνται όλοι! -Σπύρο άσε τα κηρύγματα.. Παμε στο ATM της ergasias..δανειζω 30.000 δραχμές μέχρι το Σάββατο το πρωί.. Ιούλιος, μποστάνι, ντοματουλες, αγγουράκια, πιπεριές όλα τα καλά της γης! Ζουσε η

 "Ελάτες, ελάτε, ξεζέψτε. Ας στηθούν τα κανόνια,      καθαρίστε με τα μάκτρα τα κοίλα,      τα φυτίλια αναμμένα στα χέρια, Τα τόπια δεξιά. Βρας! Βρας, αλβανιστί φωτιά: Μπολιβάρ" (Εγγονοπουλος..) Εντρυφησα στον ινδιανικο μυστικισμο. Οι Ινδιάνοι δινουν μεγαλη σημασια στον αριθμο τεσσερα. Φοβούνται το τεσσερα.. Πολλοι λευκοι που ηθελαν να σταματησουν τους ιχνηλατες των Ινδιανων χαραζαν στο χωμα τεσσερις σταυρους.. Τέσσερα κρανια απ τα ζωα που σκότωναν κρεμουσαν οι λευκοι στα σπιτια τους να σταματησουν τις επιθέσεις τους.. Η ταπεινωση του αντιπαλου δεν ηταν ο αποκεφαλισμος οπως στην γκιλοτινα των Ισκωβινων, αλλα το σκαλπ.. Η αφαίρεση του τριχωτου της κεφαλης.. Ο Κεοκοτα της φυλης των  Κικαπου συνοδευε τον Τζουμπαλ Σακετ,τον λευκο.. Πήγαιναν δυτικα.. Δυτικα, ανατολικα, νοτια, βορεια.. Τα τεσσερα σημεια του οριζοντα.. Απ τα βορειοδυτικα του χωριου προβαλαν το Πάσχα του 1990 τεσσερις ανθρωποι πεζοι.. Ημουν με αδεια απ το στρατό δεν ειχα πληροφορηθει το ανοιγμα των συνορων με την Αλβ

 Βγηκα στην Ουρανουπολη με το καραβακι απ το επινειο τ Αγιου Ορους. .Η Αμουλιανη απεναντι, εκει ηταν ενας δασκαλος μου ειπαν  δυσμορφος απο εγκαυματα, αλλα πολυαγαπημενος των μαθητων.. Ωτοστοπατζης απο κουνια, Ωτοστοπατζης μεχρι τα μπούνια,  φερμαρα αλλους προσκυνητες πιο κοσμιους απο μενα, πιο τακτοποιημενους να δω πώς θ αναχωρησουν.. Ενα βυζαντινος πυργος δεξια μου,πολλα  γιωταχι στο παρκιγκ.. Ζευγος ανδρων, τι αλλο; αβατο παραμενει ακόμη , ο ενας με μπλε σκουρο ρασο, πολυ κοντο μαλλι  . -Ευλογειτε, ειπα απο συνηθεια Αγιονοριτικη  - Βγηκαμε απ τον Αθω.. είπε χαμογελωντας ο οδηγος κι εστριψε το κλειδι στην πορτα του Χοντα Σιβικ.. -μηπως πατε Θεσσαλονικη; -Ναι, δε θες να πας με το λεωφορειο; εχει ανταποκριση, σε λιγο ερχεται...  - Ξεμεινα απο χρηματα, ειπα κι εσφιγγα τα δυο χιλιαρικα  με τον Ποσειδωνα που μου χε δωσει ο Συμεων στην Γρηγοριου .. -Ελα, μπες ειπε ο εχων την αμφιεαη παπά. Πισω καθισμα, ζωνη, το σακίδιο στην αγκαλια.. -θες να το  βαλω στο πορτμπαγκαζ να μη το κρατάς; -οχι δ

Κάτι τρέχει στα γύφτικα! Σιδεράδες, του Ηφαίστου παιδιά.. Καλαθοποιητες.. Κόφες, καλάθια, κανίσκια.. προ πλαστικής ζωής.. Καλάμι και λυγαριά στους αρμούς και στα χερούλια.. Είχε κι έχει λυγιες το πέλαγο... Πεντάφυλλες, μοβ λουλούδια, βαριά μυρωδιά. Είχα φτιάξει παλούκια, στηρίγματα, βίτσες.. Άφθονες κι απαξιωμένες.. Δεντρωνε καμία μετά από κλάδεμα έτσι για τον ίσκιο της αργατιας που κολάτσιζε αυγά βραστά, ψωμί με μυρμήγκια συνδαιτυμόνες. Στο φύτεμα, στο σκάλισμα, στο πότισμα.. - E.. Για ίσκιο καλή είναι.. -για το σύνορο με το Μενέλαο την κρατάω, αλλιώς θα την έκαιγα.. -Κούφιος βλαστός, σα χαρτί καίγεται. -Αυτή κι η συκιά ούτε για τ φωτιά δεν κάνει και καλά η συκιά έχει τα σύκα, αυτή τι έχει? Τον τόπο πιάνει!!. Απ τ' στροφή τ' Μπεσα απ την Αμφιλοχία ερχόμενο φάνηκε καραβάνι.. Πλησίαζε, παράτησα τις αρμάθες κι ανέβηκα στην ταράτσα να δω.. Μαύρα άλογα, κάρα άλλα κάμπριο, άλλα σκεπασμένο θολωτά με πανί βρώμικο, γκρίζο.. -Γυφταιοι είναι, ανήγγειλα πρώτος το νέο.. -Σταμάτησαν? -πάνε

 Το φως πανω στις κοκαλες  του προαυλιου του σχολειου λαμπυριζε τα πρωινα του χειμωνα. Νυχτες με ξαστεριά, αταβανωτο το χειμωνιατικο, μουσικη πνευστων μεσα  απ τα κεραμιδια.. Ο Γιωργος ο συμμαθητης μου και γειτονας εσπαζε την κοκαλα του βαρελιου  βουτουσε το προσωπο του, νιβοταν  σκουπιζοταν απο πετσετα με κροσσια και ξεκιναγαμε για το σχολειο. Επομενη κοκαλα στης Θεια Ξενης την πετρινη γουρνα,μια βραχωδη γουρνα σα μεγαλο γουδι.. Μ ειχαν ζαλισει με τη γεωμετρια και τη συμμετρικοτητα της χιονονιφαδας, αν δε δεις με μελανιασμενα χειλη, παγωμενα δαχτυλα τις ραβδωσεις του παγωμενου νερου στην πρωινη σου πορεια για το σχολειο δεν εχεις δει τίποτα !! Τις παταγαμε με δύναμη, τις πετροβολαγαμε για τη χαρα της ρωγμης, της αναπαντεχης, χαοτικης διαθλασης!! Ο ηλιος που εβγαινε απ τον Πεταλα γονιμοποιουσε τις κοκαλες..  Υγραινονταν σιγα σιγα, το τακούνι μου τις χτυπουσε υπο γωνια, σκοπελοι οι γυαλισμενες από ποδια χωριανων μου πετρες!! Λευκες γραμμες,... λευκες?  Ειναι λευκο το νερο? Λευκος ειναι