Διηγαίματα

 Το φως πανω στις κοκαλες  του προαυλιου του σχολειου λαμπυριζε τα πρωινα του χειμωνα. Νυχτες με ξαστεριά, αταβανωτο το χειμωνιατικο, μουσικη πνευστων μεσα  απ τα κεραμιδια.. Ο Γιωργος ο συμμαθητης μου και γειτονας εσπαζε την κοκαλα του βαρελιου  βουτουσε το προσωπο του, νιβοταν  σκουπιζοταν απο πετσετα με κροσσια και ξεκιναγαμε για το σχολειο. Επομενη κοκαλα στης Θεια Ξενης την πετρινη γουρνα,μια βραχωδη γουρνα σα μεγαλο γουδι.. Μ ειχαν ζαλισει με τη γεωμετρια και τη συμμετρικοτητα της χιονονιφαδας, αν δε δεις με μελανιασμενα χειλη, παγωμενα δαχτυλα τις ραβδωσεις του παγωμενου νερου στην πρωινη σου πορεια για το σχολειο δεν εχεις δει τίποτα !! Τις παταγαμε με δύναμη, τις πετροβολαγαμε για τη χαρα της ρωγμης, της αναπαντεχης, χαοτικης διαθλασης!! Ο ηλιος που εβγαινε απ τον Πεταλα γονιμοποιουσε τις κοκαλες..  Υγραινονταν σιγα σιγα, το τακούνι μου τις χτυπουσε υπο γωνια, σκοπελοι οι γυαλισμενες από ποδια χωριανων μου πετρες!! Λευκες γραμμες,... λευκες?  ...

 Αγορασα το περιοδικο ΑΝΤΙ απ το περίπτερο του" Εβραιου" στην πλατεια και συνεχισα για το κολετζ οπως λεγαμε το λυκειο μας.. Εκει που ειναι τωρα η Πανεπιστημιακη σχολη.. Γεναρης του 1984, αφιερωμα στο "84" του Οργουελ.. Καταπληκτικό εξωφυλλο, οχι δε φορουσα μαυρα, ουτε κουκουλα, ουτε αντιφα ημουν. ΑΝΤΙ να ΦΑω πρωινο ημουν, ετρωγα συνηθως πατσά στο Σταθελακη  με κατι ΚΤΕΛατζηδες στη Δαγκλη και μετα πηγαινα σχολειο.. Σημερα βιαζομουν,  ηθελα να το  δειξω στο Σπύρο,  στη Μαρία, σ εκεινη την πετιτ την Αθανασια που βαζε το πρωτο γραμμα σε κυκλο..  -Γιατί σε φυλακιζεις;ρωτουσα..    Ολο με κοντραρε και γελουσε πανηγυρικα.  -Που να ναι τωρα;  Θυμαμαι το σωμα της, απο καλη οικογενεια, εφαρμοστο μπλουτζην ψηλα, καμπανα κατω, μπλουζάκια, κι ερωτηματα..  Τραχεις οι κνιτες,  μονο για υλικοτεχνικη υποδομη γκρινιαζαν, κι ολες οι πτωσεις του επιθετου "το  δεκαπεντεμελες, του δεκαπεντεμελες, τα δεκαπεντεμελες.." Σ αναμονη οι ΠΑΜΚιτες,...

 Εδω στ Αγρινιο που ηρθα το 1979 τ αναστημα τ ανθρωπου μετριουνταν με τη γνωμη του, την αποψη του. -ωραία μιλαει ο ταδε.. - μα τι ωραια τα λεει ο δεινα... - εχει αποψη ο ανθρωπος, φαινεται στα λογια του . Κοιταζα σα ξενος της πολης ετούτης.  Τ ανάστημα τ ανθρωπου μετριουνταν στο χωριο μου με το μοχθο, στο σπιτι μου με το μοχθο και τη σιωπη.. - η σιωπη ειναι χρυσος , ελεγαν.. Απαξιωμενοι οι φλυαροι, οι πολυλογαδες, οι κενολογοι..  Παρατεταμενες σιωπες, οχι απο δειλια ή φοβο..  Σιωπες απο κουραση, σιωπες απο σεβασμο, σιωπες απο σεμνοτητα..  Σιωπες γιατι το μυαλο ταξιδευε, συνεθετε λυσεις στο πεδιο της πραξης.  - Τι νεα Κωσταντω;  ρώταγε η θεια Σωτηρω ρουφωντας αθορυβα τον ελληνικό καφε απο χοντρο αντρικο φλυτζανι   -Αγωνας, Σωτηρω μ'...  Βυθισμα του λογου..  Μαυρα μαντιλια, μαυρα φουστανια, μαυρες μπέρτες.  - Εχει ελιες το Λαγκαδακι;  - κατ εχει είπε ο Μπακιας...  Σιωπή!!  Ετριζε μια κλαρα στο τζακι, γαβγιζε ενα σκ...

 Παρ ολίγον ανασκολοπισμος!! Τα φυλάει ο Θεός τα παιδιά .. Παιδιά ήμασταν εμείς;  Διαολοι ρεματιανοι ήμασταν!! Δίψα για κυριαρχία , κατάκτηση, για  έφοδο στον ουρανό! ! Η γη ήταν για τους ηλικιωμένους , για τους νεκρούς, για τους σπόρους.. Ήμασταν πουλιά, κιρκινεζια  φωλιασμενα μες τα χαλάσματα των ερειπωμένων σπιτιών.. Λουφαζαμε τη νύχτα , ακονιζαμε τα νύχια μας στο σχολείο και πετάγαμε τ απογεύματα .  Πλαναραμε, στεκομασταν ακίνητοι μέχρι καθετου εφορμησεως  στο θήραμα !! Κάθε εποχή κι ο στόχος .. Μέσα φθινοπώρου τα μελικοκα. Θηρία δέντρα , φύλλα σα λόγχη και χνουδι όπως  πρόσωπο εφήβου  όπως η ομορφιά του κοριτσιού .!!  Αποβροχο, ήλιος , στιλπνη ατμόσφαιρα , γαλανος ουρανός ... Γουρμασαν τα μελικοκα..!!  Στις παρυφές του χωριού δυο θηρία δέντρα ..  Στ' Κασσε το σπίτι και πίσω απ' τα Στεργαιικα.. Στα Στεργαιικα είχε ανταγωνισμό .. Κι άλλοι συνομήλικοι τροφοσυλλεκτες  είχαν ακροβολιστει. Είμαι μουναχοφαης,  έτρεξα στα Κασ...

 Σκάλα ασπρισμενη, με πλάκες θρυμματισμενες , η ξηρομεριτικη καμάρα, οι " πωλιτσες" εσοχές για προσωρινή αποθήκευση μικρών αντικειμένων  Στο κατωι το χειμωνιάτικο κι  η κουζίνα. .  Εφτά νομα σ  ενα δωμα.  Από πάνω το καλό δωμάτιο και μια κρεβατοκαμαρα ακόμη.  Παραθυράκια μικρά σαν πολεμιστρες  στο κατωι.  Στο δυτικό παραθυρακι ακουμπουσα τα βιβλία μου και διάβαζα. Ήλιος, φως μ έλουζε   Τετράδια με τετραγωνάκια για να γράφουμε αριθμούς. . Βιβλία και φως! Χτυπούσα το στρώμα και μόρια σκόνης-είχαμε απο δαυτη- αιωρούνταν και υλοποιουσαν τις ακτίνες του ήλιου  Τις έκλεινα στη χούφτα μου και τις έριχνα στην σακα .. Μάζευα φως! Την Παλαιά Διαθήκη διδασκομασταν , έβαζα τις εικόνες των βιβλικών μορφών στον ήλιο να ζωντανέψουν.  Ο γενάρχης Αβραάμ σχεδόν ζωντανος με κοιταζε...  Απ τη μυθολογία μ άρεσαν οι προτραγικοι, ο Σίσυφος , ο Αχιλλέας, η ερωτική συγκρουση με τον Αγαμεμνονα..  Κι αυτό το βιβλίο πέρασε απ το στούντιο μο...

- Μη δρασκελάς πάνω από ξαπλωμένο, είναι γρουσουζιά, έλεγε η μάνα -και πώς θα φτάσω την ψωμιέρα; - Να πάρε ψωμί..μη κοπείς, μια φέτα να κόψεις, ψωμόλυσσα.. κι αδρασκελισα πάνω απ τον αδερφό μου που ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα της αγροικίας μας.. βασικά να τον πατήσω επιθυμούσα!. - Τι σου πα μωρέ;; σήκω γρήγορα διέταξε τον αδερφό μου. -Του ξιταειζ μάνα; κάγχασα μπρος στην προληπτική γυναίκα, εγώ που είχα μάθει ότι τους κεραυνούς δε τους ρίχνει ο Δίας. - Γέλα. γέλα χμμμ έτσι γέλαγε κι ο Παναης στον Αετό.. σιωπή.. - Ποιος Παναης, που τον είδες εσύ;; - Μου 'πανε οι ξαδέρφες μου, αδρασκελισε απαν΄ απ' τον αδερφό του στο χωράφι που είχανε πάει για καπνό.. έμεινε στον τόπο ο αδερφος του.. Δε το παρηγοραει λένε, το 'ριξε στο πιοτό!! -Προλήψεις και δεισιδαιμονιες είναι αυτά μάνα.. δε μ' άκουσε μάλλον, κάπου εκλωθε μια κότα και πήγε να την συμμαζέψει.. -Άμα τελειώσεις το ψωμοτύρι να πας στ' Θεια - Λενη να πάρεις είκοσι αυγά να στρώσω την κλωσσα. -Κι εκείνα τι είναι; ρώτη...

 - Το 235 θα πάρεις, θα κατεβεις Ευαγγελισμό, θ ανεβεις τη Μαρασλή και θα βρεις τη σχολή, ειπε τ αποβραδις η αδερφη μου. Βγήκα Λ Παπαγου, τσάκισα μια τυρόπιτα κι ενα μιλκο. Μπλε λεωφορείο, Ικαρους, τα χαμε παρει με πορτοκαλια απ τους Μαγιαρους που λεγε κι ο Διακογιαννης.  Μπήκα, καφε καθίσματα, λευκοι σωληνες, λαβες, χειρολαβές.. Κοσμος και κοσμάκης.  Για τ ακυρωτικο των εισιτηριων ομως δε μου πε η αδερφη μου..  Όλοι πέρασαν απ το πορτοκαλι κουτακι, τελευταιος εγω..  Δεν καθισα, ντρεπομουν..  Βγηκε στη Λ Σοφιας.. Να χω το νου μου σκεφτηκα.. Κρητικος πολιτικος δεξια, Βενιζελος αγαλμα.. Θα το ριξουν κι αυτο οπου ναναι..  Ευαγγελισμος!! Το κουμπι; πού ειναι το κουμπι; Δεν ήταν στην οροφή, οπως ήξερα απο κατι 32αρια τ Ξηρομερου..  -Εχουμε πατησει εμεις κυριε, ειπε  νυσταλεα μια Ζωγραφιωτισσα μεσοκοπη. -Δεν ακουστηκε, ειπα κι εγω δηθεν γνωστης των λεωφορειων.  -Αναβει φωτάκι στον οδηγο..καπως ενοχλημενη για τον κυκλοφοριακο μου αναλφαβητισμο....