"Ελάτες, ελάτε, ξεζέψτε. Ας στηθούν τα κανόνια,

     καθαρίστε με τα μάκτρα τα κοίλα,

     τα φυτίλια αναμμένα στα χέρια,

Τα τόπια δεξιά. Βρας!

Βρας, αλβανιστί φωτιά: Μπολιβάρ"

(Εγγονοπουλος..)

Εντρυφησα στον ινδιανικο μυστικισμο.

Οι Ινδιάνοι δινουν μεγαλη σημασια στον αριθμο τεσσερα.

Φοβούνται το τεσσερα..

Πολλοι λευκοι που ηθελαν να σταματησουν τους ιχνηλατες των Ινδιανων

χαραζαν στο χωμα τεσσερις σταυρους..

Τέσσερα κρανια απ τα ζωα που σκότωναν κρεμουσαν οι λευκοι στα σπιτια τους να σταματησουν τις επιθέσεις τους..

Η ταπεινωση του αντιπαλου δεν ηταν ο αποκεφαλισμος οπως στην γκιλοτινα των Ισκωβινων, αλλα το σκαλπ..

Η αφαίρεση του τριχωτου της κεφαλης..

Ο Κεοκοτα της φυλης των  Κικαπου συνοδευε τον Τζουμπαλ Σακετ,τον λευκο..

Πήγαιναν δυτικα..

Δυτικα, ανατολικα, νοτια, βορεια..

Τα τεσσερα σημεια του οριζοντα..

Απ τα βορειοδυτικα του χωριου προβαλαν το Πάσχα του 1990 τεσσερις ανθρωποι πεζοι..

Ημουν με αδεια απ το στρατό δεν ειχα πληροφορηθει το ανοιγμα των συνορων με την Αλβανία..

"Κραταγε" στα μπουτια ο οβελιας και τραβαγα καρβουνα..

- ελατε, ελατε φωναξε παράτωντας την αντερια και τα συκωτοπλεμονα ο πατερας μου και κινηθηκε για την εθνικη οδο να τους πεισει..

" νηστευσαντες και μη νηστευσαντες, ευφρανθειτε σημερον.", μονολογουσε..

Αν ηταν κι ασπρομαυροι θα ηταν Έλληνες της δεκαετιας του '50.

Συνεσταλμενοι, ντροπαλοι ειχαν ομως χρωμα..

Καφε τριμμενα σακακια,

 γκρι φθαρμενα παντελονια,

μαυρα δοντια,

 καστανά και

κοκκινα απ την κουραση μάτια .

Εσπρωξε ασπρες καρεκλες πλαστικες η μανα  μου..

Εδωσε κοκκινα αυγα η αδερφη μου..

Σερβιρα πρασινη μπυρα εγω..

Αμιλητοι ως οι Ινδιανοι πατατηρητες στην κορυφη του κοκκινου βραχου..

Αρνηση; , αδυναμια,; προσοχη;συστολη;

Μελετη του χωρου; 

Ο, τι και να ηταν, ηταν πειρασμος η σιωπη τους για εμας που επιθυμουσαμε βαλκανικη φλυαρια.. 

Η γιορτη ξεπερασε το αδιεξοδο επικοινωνιας..

Δε μιλησαν καθολου..

Με φοβο τσιμπολογησαν..

Μετρημενες γουλιες απ τη μπυρα..

-και τ Χρον!!

-και τ χρον!!

Βγαλαμε τ αρνι..

Κρυωσε, το λιανισα..

Στρωσαμε τραπεζι.

 Φλυαρουσαμε οι νοικοκυραιοι... 

Ασπρομαυροι οι ξενοι της Λαμπρης... Αμιλητοι.. 

Φωτεινη απογευματινη , η λειτουργια της Αγαπης..

-πηγαίνετε εσείς εκκλησια,

 θα μεινω μαζι τους, ειπα  στους αλλους..

Ημουν και στα χαι μου απο ενα τελαρο μπυρες που ειχα πιει..

Ειπα για Χοτζα, για Μαο,

για "συμμορια των τεσσαρων" 

για Σταλιν, για Βορεια Ηπειρο,

για Χριστο, για  Μωαμεθ, για αθεια,

για..για..

Σφιγγες, ουδετεροι..

Φαγαμε και κατι γλυκα..

Σηκωθηκα, σηκωθηκαν..

Βγηκα απ το σπίτι, βγηκαν κι αυτοι. 

Πηγαμε προς τη λιμνη,

 εκτος σπιτιού προσεξαν τα δεντρα,

τα ζωντανα..

Σε μια παρατημενη κορομηλια ο ενας μου εδειξε τι πρεπει να κλαδεφτει..

Ζεσταθηκα κι εγω με την πρωτη ανταποκριση τους στη φιλοξενια.. 

Εσκυψε ο πιο μεγαλος εκοψε ενα χαμομηλι..

"Βρας" ειπε κι εκανε κινηση ροφηματος..

Εσκυψα εκοψα ενα μωβ γιουλι και το εφαγα, δεν ακολουθησαν.. 

Επιταχυναν το περπατημα στη λιμνη..

Περπάτημα ανθρωπων της φυσης..

Μιλουσαν ολο και πιο πολυ μονοι τους..

Με παντομίμα εδειξα πώς ψαρευουμε.

Πασχαλιατικο σουρουπο,

ανοιξιατικο βραδυ..

Κρανιο απο προβατο στο χωμα..

Μου εδειξε οτι ξερει ν αρμεγει..

Γυρισαμε..

Ολοι κατάκοποι..

-δε πιστευω να τους κρατησετε για ύπνο;

είπε ανησυχη η μανα  μου..

δεν εχω σεντονια, συνεχισε..

- εχει χωρο στην αποθηκη, ειπε ο πατερας μου..

Στρωματσαδα..

χαζευαν με θαυμασμο τα εργαλεια,

 τα εδειχναν ο ενας στον αλλον, τα χαιδευαν..

Το τσεκουρι, το πριονι, την αριδα.. 

Ουτε καφε δεν ηπιαν το πρωι..ηπια εγω,προσφερα τσιγαρο..πηρε ο μεγαλυτερος.. 

Εφυγαν βιαστικα..

Δε ζητησαν τιποτα οι τεσσερις τους.. 

Ουτε δουλειά, ουτε λεφτα, ουτε φαι..

-μωρε αυτοι δεν ειναι Βαλκάνιοι, ειπε ο πατερας μου, που ηθελε λακριντι κι επεσε εξω..

Ξανακοιταξα τα προτεταμενα ζυγωματικα τουλαχιστον του ενος, την ελλιπη τριχοφυια.

-Μπορει να  ειναι και Ινδιανοι και τους εσυειλε Ο Θεος ειπα σουρρεαλιστικα!! 

Δε δώσαμε τιποτα ιδιαιτερο οι τεσσερις μας οι δυο γονείς μου, η αδερφη μου κι εγω.. 

Πασχα ηταν..