Γεματα κολλα καπνού τα χιραμια απο λινατσα.

Βαρια μυρωδια υγρασιας, ιδρωτα, χλωροφυλλης..

Αραγμενα κατω απ τη σκαλα που οδηγουσε στην ταράτσα..

Γεμιζαν φύλλα καπνου και λαθρεπιβατες  σαυρες  ή ακριδες..

 Καποιος ειχε βρει κι ενα νεροφιδο.. 

δενονταν σταυροειδως,

 φορτωνονταν  στην πλατη ν απομακρυνθουν απ το εσωτερικο της καλλιέργειας..

Με 10 - 12 χιραμια καπνο μεχρι που έβγαινε ο ηλιος καυτος απ τον Πεταλα ειχες δωσει δουλεια για 10 ωρες αρμαθιασματος..

Τα εδενα, τα φορτωνομουν, 

τα μετεφερα, τ αδειαζα στη μεση της αποθηκης,

 του σπιτιου δεν ειχα καταλαβει την διαφορα..

Ηταν και το κλιματιστικο μας ο σωρος του καπνου..

Ειχε παγιδευμενη τη δροσια του χαραματος, ειχε τον Αυγερινο, 

το λυκαυγες, ειχε και την αυπνια μας..

πρασινη, δροσερη αυπνια.. 

Τα κανονισαμε απ το βραδυ,

 μπυρα ο πατερας,

 κολυθακια τηγανητά η μανα.. 

-Θα φυγουμε στις δυο εμεις, 

θα σας ξυπνησει  ο μπαρμπα Βαγγελης κατα τις πεντε, 

να παρεις και τα υπολοιπα τα χιραμια να ρθεις "Αμπελιανο.." 

να ξυπνήσεις και  την αδερφη σου.. 

Θα μαζεψουμε για δυο μερες καπνο, ειναι μακρια να πηγαινουμε καθε μερα.. 

Επιασα την κουπαστη απ το καγκελο της σκαλας, έριξα τελευταια ματιά στο μπογο, ανεβηκα καμμια εικοσαρια σκαλοπατια.. 

Κοιταξα και προς τον "Αμπελιανο" .. 

Απ τα "Ταμπουρια" θα παω,. 

στα Σταμουλακαιϊκα θα στριψω,

θα περάσω 

το ρεματακι και θα φτασω.. 

Με μεγαλη θερμοχωρητικοτητα εκαιγαν απ την ημερησια ζεστη οι κουβερτες, το στρωμα, το μπετον... 

Σ ενα τρανζιστορ συντροφιας τραγουδουσε ο Πουλοπουλος

 "θα πιω αποψε το φεγγαρι.." 

Αστραπιαια, αντανακλαστικα κοιταξα ανατολικα. 

"Διψασμενος θα μεινεις Πουλοπουλε.." 

Στριφογυρισα,

ανακατεψα προς ψυξη τα σκεπασματα..

Τελευταία εικονα 

κατι μετεωριτες  ν αυτοκτονουν στον μαυρο ουρανο.. 

Μια τραγιασκα με σκουνταγε μες το σκοταδι. 

-ξυπνα Στελιο, ξυπνα.. 

-τι; 

-ο μπαρμπα Βαγγέλης ειμαι, ξύπνα.. 

Σα ρομποτ εσπρωξα τα σκεπασματα, ανασηκωθηκα,

 φορεσα κατι βρωμικα παπουτσια απροσδιοριστου χρωματος, 

μια μπλουζα μακρυμανικη για την κολλα του καπνού, 

βουτηξα το μπογο με τα χιραμια και ξεκινησα.. 

Στην εθνικη οδο ενα φορτηγο ψυγειο αραγμενο, ο οδηγος μαλλον κοιμοταν.. 

Το μοτερ του ψυγειου βιαζε τη σιγαλια.. 

Ουτε τ αγαπημενα μου πουλια δεν ειχαν ξυπνησει.. 

Γλιστρουσε ο μπογος, τον ξαναγκαλιαζα υπο μαλης.. 

Αχνος ηχος,

 ξεψυχισμενος, απο παρθενες χορδες.. 

-νιαου. 

Μπα η φαντασια μου ειναι, 

δε ξυπνανε οι γατες πριν τα πουλια.. 

-νιαου.. 

Να πεταξαν οι Γκουμαιοι γατσουλια; σκεφτηκα.. 

Μα δεν ενοχλουν τωρα το καλοκαιρι

 δεν ειμαστε στα σπιτια μας, 

στις λάκες των καπνων  ολοι χωραμε.. κι οι ανθρωποι κι οι γατες κι οι σαυρες κι οι χελωνες.. Ολοι.. 

Εστησα αυτι.. 

Το ξεψυχισμενο νιαουρισμα δεν ερχοταν απεξω μου, μακρια μου.. 

Ηταν απο μενα! 

 Κατω απ τη μασχάλη μου ενιωσα κι ενα γαργαλημα, 

ενα πρωινο χαδι.. 

Πεταξα το μπογο μπρος μου.. 

Κι αν ηταν φιδι; Ποντικι; 

Απ τον κομπο που εδενε σταυροειδως το μπογο ενα ασπρομαυρο κεφαλακι, 

μια μυτουλα, 

ενα μουστακι και μια πατουσα.. 

-νιαου.. 

Ειχα φτασει στο μισο της διαδρομης.. 

Θα χρειαζονται τα χιραμια, σκεφτηκα.. 

Δε πρεπει ν αργησω.. 

Θα τ αφησω εδω και το μεσημερι θα επιστρεψω να το συμμαζεψω.. 

Ειχε βγει ολοκληρο, 

μπλεχτηκε στα πόδια μου και κουλουριαστηκε.. 

-κι εγω νυσταζω, αλλα πρεπει να προχωρησουμε

Δεν απαντησε... 

Το παιρνω αγκαλια, 

κρυβω τα χιραμια μες σ ενα θαμνο, λες και θα εκλεβε κανεις τις λινατσες . 

Μες την πρωινη δροσια,

 ζεστο το κορμακι του.. 

Τρεχω για το σπιτι,

 ειχε ξυπνησει η αγροτια.. 

Με χαιρετουσαν, απορουντες για την αναδρομη πορεια μου.. 

Ολοι πηγαιναν στα χωραφια,

 εγω πηγαινα σπιτι.. 

Εφτασα, τ αφησα γρηγορα σε μια φυσικη φωλιτσα.. Κοιμοταν.. 

Κοιμοταν κι αδερφη μου που χα ξεχασει να ξυπνησω.. 

"ευτυχως που γυρισα" , σκεφτηκα "θα λειπε η βοηθεια της στον καπνο" 

Ξυπνησε ευκολα. 

-παρε και τα χιραμια, ειπε.. Πού ειναι ο μπογος;; 

-ασε. ασε.. μονολογησα  εγιναν παραξενα πραγματα πρωι πρωι..