Ειχε ανοιξει  με το τσεκουρι ενα αδειο  ντενεκε απο λαδι,

τον λυγισε τον εκανε επίπεδο με "παραπετια" τον ασπρισε μ ασβεστη να  μη φαινονται λιοφυλλα  , λιτρα, ελιες κι αλλες  σταμπες του  λευκοσιδηρου και τον εβαλε στο τζακι για βαση της φωτιάς ,

 για να μαζεύει και ν αδειαζει τη σταχτη..

Με τη μεγαλη του χούφτα μαζεψε προσαναμματα κατω απο ενα  νάιλον προστατευμενα ..

Με το τσακμακι και μια σελιδα απ το  "Ριζοσπαστη" βουτηγμενη σε τηγανολαδο απ τη μεσημεριατικη ομελετα εβαλε φωτια..

 Παγωμενος αερας ακουγοταν και σφυριζε στα φτενα πορτοπαραθυρα, στη σκεπη..

 Το παλτο το χε κρεμασει στον καλογερο, πισω απ την πορτα τού "χειμωνιατικου"..

 Ξαναβγηκε για τα πιο χοντρα ξυλα, κατι αμυγδαλιες απ το "φραμα" στ Γαζη..

Τις εκοψε συριζα, δεν ειχαν τιμη τ αμύγδαλα , δεν εφτιαχναν γλυκά πια οι γυναικες.αχρηστα δεντρα. 

Κισσοι τις ειχαν πνιξει μεχρι τ ακροκλαδα..

Σαπισαν οι περισσότερες,

 μυρμηγκια μαυρα φωλιαζαν στις κουφαλες τους..

Με το που ακουμπησε τ αλυσοπριονο πανω στον κορμο ξεχυθηκαν μεχρι τα μπρατσα του ξυλοκόπου..

 Τρεις ρίζες για το φετινο χειμωνα, αφησε και δυο ριζες για του χρονου..

Σκληρο ξύλο, καλο ομως για το τζακι..

Μες τα σαπια μερη φουντωνε η φωτια,  θρακα καλη, οχι ομως σα το πουρναρι..

-τις μπριζολες ξεπαγωσα και λιγες τσιγαριδες, ειπε απ τη κουζινα του χαγιατιου η θεια Κωσταινα..

-Τι μπριζολες ωρε Κωσταινα; ;Μπριζολες τρωνε στ Αγρινιο!!

Σουφλιμα σου 'πα και τσιγαριδες..

-Φαγωμενο θα ναι το γειτονοπουλο Κωστα, εχει δεκα  μερες στο χωριο..

Τι τα θελες τα καλεσματα;

-Σπουδαζει, θελω να κ'βεντιασουμε,

περιμενε να πεσει η θρακα και φερε να τ ψήσω..

Το γειτονοπουλο ειχε τρια χρονια να φανει στο χωριο..

Τελευταια φορα τον ειδαν στο καψιμο του Ιουδα, τη Μεγαλη Πεμπτη προ τριετιας  σε κατι "πηγαδακια" συνομηλικων του να μιλα για θρησκειες,

για οπια των λαων, για θυσιες,

για αναστασεις και επαναστασεις..

Αλλοι γοητευτηκαν,

 αλλοι προσπερασαν, αλλοι απορησαν.

"Σταχτωνει ευκολα η μυγδαλια" , μονολογησε ο μπαρμπα - Κώστας και πεταχτηκε απ το σκαμνι μπρος  στο  τζακι,

 πηρε το φακο  που ηταν κρεμασμενος δίπλα απ το παλτο του, ανοιξε τη βαρια ξυλινη πορτα...

Παγωνια στην αυλη, ξαστεριά,

τρια σκαλιά για να κατεβει στο χαμηλο φουρναριο,

 εψαξε για κατι περσινα πουρναρια, οσα ειχαν μεινει..

Τα πηρε αγκαλια κι έτρεξε να κρυφτει στο "χειμωνιατικο"..

Τα "σταυρωσε" με τα κοκκινομαυρα καρβουνα της μυγδαλιας..

 Αρπαξαν αμεσως!!

Με τη μασια εσπρωξε τη σταχτη στο βαθος, τραβηξε τα πιο κόκκινα καρβουνα μπροστα..

-Εισαι ετοιμος Κωστα;

-Φερε την πυροστια, κρασι εχουμε;

-Εκειο που φερες απ τ Μαχαιρα..το κοκκινο..

-Για ακ`μ φανηκε οτι ακουσα βηματα στην πορτα..

-Οι γάτες είναι,

παγωσαν κι αυτες, μυρισαν και το κρεας..

Θα ξεχάστηκε στο καφενειο το γειτονοπουλο, εχει λεγειν στα πολιτικα..

Ψησε εσυ κι αν ερθει..

-Δε μπορει να μην ερθει.. Το ταξε!!

Βαση μεταλλικη, τενεκεδενια, εργο των χεριων του,

 πυροστια τριποδη χιλιομαυρισμενη απο δεκαετιες,

σχαρα πλατιά..

Χορευε απ το θερμό ρευμα η υφασματινη  "ποδια" του τζακιου...

Στο ανωφλι του τζακιου μια  κορνιζα που  συγκρατουσε την "ποδια" και μες την κορνιζα σε χρωμα αμυγδαλου μια  ασπρόμαυρη φωτογραφια,

 ο μπαρμπα Κωστας νεος στη δίκη των καπνοπαραγωγων στ Αγρινιο κι ενα κονισμα..

 Εβγαλε το πουλόβερ,

 ζεστη απ το πουρναρι τον εκαιγε..

Εσκυβε και γυριζε τη σχαρα,

 εστριβε το κεφαλι,

εστηνε αυτι προς την εξώπορτα ,

 προς την αυλη,

προς το παγωμενο  σοκάκι..

Σκαλιζε με τη μασια,

 δε το ζητησε το κρασι απ την μεσηλικη κυρα του..

Πεταχτηκε μονος του μεχρι την κουζινα, ανατριχιασε,

 η ζεστη του τζακιου δεν εφτανε μεχρι εκει..

Σε μια νταμιτζανα γυαλινη με πλεξη ψαθινη απεξω ηταν το κέρασμα απ το Μαχαιριωτικο  σόι..

Παραμονη Χριστουγεννων του το φερε ο πλανόδιος χονδρεμπορας απ τον Αστακο,

 ο διερχομενος ολα τα χωρια του Ξηρομερου αφηνοντας μακαρονια, φακες, φασολια, ούζο.. 

Εβαλε το πρώτο του ποτηρι, αναψε πιο πολυ..

 Οι τσιγαριδες ζεσταμα ολιγων λεπτων θέλουν,

πηρε μια με το χερι του,

δευτερο ποτηρι..

Περιμενε αποψε εναν νεο,

ενα σπουδαγμενο γειτονοπουλο.. περίμενε.

 Διενυε την εκτη  δεκαετια της ζωης του, 

ζωης με αγωνες,με δουλειά, με μοχθο, με ονειρα για εναν καλύτερο κοσμο.

"οχι δεκαετιες, τριετιες ειναι η ζωη!! "

ειχε πει σ ενα  θρασυ αγροτοσυνδικαλιστη που παρουσιαζε το"δεκαετες προγραμμα αναπτυξης του αγροτικου τομεα" στο καφενειο..

 Ναρκωθηκε απ τη θρακα του πουρναριου, τη γλυκεια  ζαλη του κοκκινου κρασιου, την τσικνα των τελευταίων γιορτινων  κρεατων..

Κοιταξε σ ενα χαρτόκουτι τις κοκκινες μπαλες του Χριστουγεννιατικου δεντρου, αυριο θα τις κατεβαζε στην αποθηκη..

Σηκωθηκε, με το κρασι στο χερι, πλησιασε δυο σανιδες καρφωμενες στον τοιχο, η βιβλιοθηκη του με καμμια τριανταρια βιβλια απ το Μοσχονα αγορασμενα,

διαβαζε οταν δε δουλευε.

Σηκωσε το ποτηρι, ακουμπησε μια -μια τις δερματοδετες ραχες τους..

-βιβα ωρε γνωση, βιβα ωρε παρεα!!

-Βγαλτα Κωστα, θα τα καψεις!! Ψηθηκαν!! Εχεις δυνατη φωτια, κοκκινησε κι ο ντενεκες!!

Μονοι  ηχοι ο παγωμενος Βοριας κι οι γατες που με τα νυχια τους χτυπουσαν την πορτα..

-Θα φυγε ωρε Κωστα, μετα τα Φωτα φευγουν οι φοιτητες..εχουν εξεταστικη..