Παγίδες εστηνε παντού.

Σπορακια απο σιταρι κατω απ το κοσκινο, ορθιο σε κλιση μ ενα σκοινι δεμενο στο μεταλλικο τριγωνικο  κρεμαστηρακι του.

Η αλλη ακρη του σκοινιου στον δεικτη του παιδικου του χεριου μ ακοβο το νύχι του..

Πλησιαζαν τ αθωα πουλάκια κουνουσαν τις  ουρες  τους με πηδηματακια και με στροφες του κεφαλιου αριστερα - δεξια ζυγωναν τα σπόρια..

Λαιμαργα ξεκινουσαν το τσιμπολόγημα..

Δε σηκωναν πια το κεφαλι τοσο συχνά, με το φαΐ ξεχναγαν τον κινδυνο..

Κρυμμενος σ ενα θαμνο παρακολουθουσε ακινητο το σώμα, κομμενη η ανασα, μονο το μυαλο κι η καρδια λειτουργουσε

"τραβα το σκοινι να παγιδευτουν" ελεγε το μυαλο του..

Κοίταξε το δεικτη του, στο τελευταιο "μηλο" μια περιστροφη του σκοινιου κοντα στο βρωμικο νυχι του οριζε το μελλον δυο πουλιων..

"αστα να χορτάσουν τουλάχιστο" ελεγε η καρδιά..

Δημιος κι η γκιλοτινα του σ αναμονη..

Παγιδες, μια θηλεια στην τρυπα του φραχτη..

"Αν περασει λαγος θα πιαστει κι απ τα δυο ποδια του" σκεφτηκε..

 Την εστησε, αλλα δεν εφυγε..

Νυχτωσε, τα πουλια φωλιασαν κι ησυχασαν..

Τ αστερια βγηκαν, βοηθουσε και το φεγγαρι..

Το σκοταδι πυκνωσε, οι κορες του μεγαλωσαν..

Μια ανατριχίλα στ ακινητο κορμι του..

Μουδιασαν τα γονατα του απ την ενεδριακη ακινησια..

Ανασηκωθηκε με αργες κινησεις μη γινει αντιληπτός απ τη ζωη της αγριας νυχτας, της αγριας φυσης..

Ατενισε τα φωτα του κεφαλοχωριου εκει που διασκεδαζαν οι συνομηλικοι του..

Ειχε και ημιτελικο μουντιάλ σημερα..

"Τον τελικο θα τον δω"

Ενα σκουξιμο τον εκανε να πεσει μπρουμυτα..

Τιποτα αλλο..

Σκνιπες, κουνουπια βουιζαν στ αυτια του..

Πώς να τα διωξει?

Καθε απότομη κινηση θα γινοταν αντιληπτη απ τ αγνωστο αγριμι που περιμενε..

Γκιωνηδες που εψαχναν τον χαμενο αδερφο τους εσκιζαν λυπητερά τη σιγαλια..

Κοιταξε τη Μεγαλη Αρκτο, τη μικρη, τον πολικο αστερα, το φεγγαρι δε κρυβοταν πια πισω απο κανενα δεντρο..

Μεσουρανουσε..

Τιποτα, καμμια σκια, κανενα αγριμι..

"Ν αλλάξω θεση, να παω κοντρα στον αερα να μη μυριζουν τα χνωτα μου, μαλλον με καταλαβαν.."

Καινουρια θεση, στη μετακινηση του σταματησε κι ο Γκιωνης το κλαμα του..

"τα εκανα θάλασσα και το ματς εχασα και κρυωνω και τι μου φταει το ζωακι να παγιδευτει? Κι αν ειναι λαγος, τουλαχιστον θα τον μαγειρεψει η μανα μου, αν ειναι αλεπου... "

 Τις παγιδες του δοκιμαζε μαλλον  δεν τον ενδιεφερε το θηραμα ..

Θυμηθηκε τον θεο του ερωτα με τα βελη του..

" εξελιγμένος, επιθετικος, οπλοφορει, δεν προσμενει ωρες, δεν ξεροσταλιαζει με τις ωρες δε στηνει παγιδες"

-Μεγάλη παγιδα τα δανεια της Αγροτικης ελεγε τ απογευμα στο καφενειο ο μπαρμπα - Λαμπρος με τα πεντε παιδιά..

- Παγιδευτηκαν στον κοσμο των ναρκωτικων πολλοι νεοι, ελεγε ο ιεροκηρυκας που φερε ο  παπάς τ Αη Νικόλα την Κυριακή..

- Στο  εργοστασιο  που δουλέυει ο Νικος  παγιδευτηκε μια εργατρια στο σιλο και θαφτηκε μες το σιταρι..

-εγω δε το τραβηξα το σκοινι απ το κοσκινο , απαντησε ακαριαια..

"Δε βλέπω να  την ξεστησω απόψε, ας κατηφορισω για το σπιτι"

Σηκωθηκε όρθιος, εδιωξε επιτελους ανεμιζοντας το μπουφαν τα κουνουπια, φταρνιστηκε δυνατά, η βραδια ειχε τελειωσει εδω και ωρα, ολα εγιναν λαθος..

Αστέρια, φεγγαρι, μακρινα φωτα ανθρωπων..

Αναψε το μικρο του φακό να δει το μονοπάτι, τα χορτα, τ αγκαθια..

Ιουλιος, μουντιαλ αρα δεν ειναι κολοφωτιες, δεν ειναι ανθρωπος, δεν ειναι γατα, ειναι πιο ψηλα τα φωσφοριζοντα ματια του, δεν ειναι δαιμονας..

Ακίνητος, εσβησε το φακο, μονο φυσικο φως της θερινης νυχτας..

Μεγαλο κεφαλι, μυτερα αυτια, μεγαλα μουστακια, κι η ουρα του ορθια, γυριστη προς τα πάνω...

"μη πας προς την παγιδα μου, μην πας!!"

Κι η αδρεναλίνη στα υψη..

"Φυγε κι ελα κι αυριο βράδυ, θα σε φωτογραφησω, δε θα το πω σε κανεναν, φυγε"

Εγλειψε τα χειλη του, κάθισε..

Αιλουροειδες, πολυ μεγαλη γατα, πολυ μικρη τίγρης..

"Φυγε, μου κλεινεις το δρομο, παγιδευτηκα"

Ειχε κι αλλο δρομο, αλλα ηταν χρόνια αδιαβατος από βατα, παλιουρια..

" Φυγε, φυγε.. "

Σηκωθηκε μ αργες κινησεις, μεγαλοπρεπής..

Χαθηκε μες τη νυχτα..

Ξεστησε βιαστικα την παγιδα..

Κλωτσησε με μισος τα χορταρια...

Ψιθυρισε ενα δημοτικο τραγουδι που χε μαθει στο σχολειο:

" Να χει του Ρησσου τα πλουμια της αστραπης τα ματια"