- Με θυμάστε Κύριε ;

"Για να με λεει κύριο μάλλον τον είχα μαθητή ", σκέφτηκα αστραπιαία.

Δε κρατώ ονόματα ούτε πρόσωπα,

 κρατώ εικόνες, καταστάσεις,

τη συναισθηματική εμπλοκή ,

το κλιμα της τάξης,

φυρανε και το μυαλό μου..

"Πόσο ανόητο να μη θυμάμαι  πρόσωπα ,

Πόσο άσχημα θα νιώθει τώρα ",

δε  πρόλαβα να μ' ενοχοποιήσω κι άλλο ,

ξαναμίλησε μπρος στη σαστισμάρα μου..

-"Το κίτρινο πουλάκι είμαι ",

ήμουν στην πρώτη ,

εσείς είχατε μεγάλη ταξη ..

Πάτησε το "κουμπί " μου, εικόνα!

Τον κοίταξα βαθύτερα , ναι,

 ταξίδεψα καμιά δεκαριά χρόνια πίσω, αίθουσα πρώτης τάξης ,

αριθμογραμμες, φωτογραφίες παιδιών, κόκκινες καρέκλες και θρανία,

φατσούλες μ' ένα ή δυο νεογιλά πεσμένα ..

-Λείπει σήμερα η κυρία σας και θα σας κρατήσω εγω,

δεν πολυακουσαν τη διευκρίνιση ..

Είχαν βγάλει  τη "γλώσσα " εκτός από τ' αγόρι με τη φράντζα , την πεταμένη τσάντα ,

το βλέμμα απορίας..

Άνοιξαν βιβλία όπως κάθε μέρα, 

κασετίνες..

-Να κάνω ανάγνωση κύριε ; ένα κορίτσι. 

-Έκανες χθες Κατερίνα, οχι πάλι εσύ !

την "κάρφωσε " ένα άλλο κορίτσι. .

-Έχουμε κι ορθογραφία κύριε , πήρε το λόγο 

θαρραλέο  και προετοιμασμενο  αγοράκι ..

Όλο και πιο πολλοί έλεγαν ιδέες , διαφωνούσαν για τη σειρά των μαθημάτων , για το "πώς" της δασκάλας τους..

-Έχουμε και μαθηματικά, ακούστηκε απο τρεις - τέσσερις λαλιές ..

-Ναι, θυμάμαι, πήρες μεταγραφή μετά ;

τι έγινε ; πήγες σ' άλλο σχολείο ;

Σ εχασα.. 

-Ναι κύριε μετακομισαμε, πήγα στο 15ο..

-Δε τελείωσες ακόμη μάλλον Λυκειο και ζύγιζα  τις χρονολογίες..

-Δευτέρα Λυκείου στο ΕΠΑΛ,πώς είχατε πει τότε ;

Αχ τι θυμάται ; Αχ τι θυμάμαι;

 Χτύπησα το χέρι στην έδρα ,

να σταματήσω τις είκοσι τόσες λαλιές εξαχρονων που έψαχναν τη δασκάλα τους,

τη ρουτίνα τους.

-Δε θα γίνουμε Χάβρα,

 δύο ώρες  θα μείνω εγω,

μετά κάποια άλλη κυρία ή κύριος κι αύριο θα ' ρθει η δασκάλα σας..

-Τι είναι η Χαβρα; ρώτησα , το θυμάστε ;

-Θυμάμαι οτι δεν είχες ανοίξει την τσάντα , στο διάδρομο πεταμένη και ξεκίνησες να έρχεσαι στην έδρα. 

-Πείτε μας γι' αυτή τη λέξη που είπατε ..

Κι έμεινε ακίνητο το βλέμμα απορίας,

το διψασμένο πρόσωπο. .

-Πώς σε λένε ;

Ή μάλλον να γνωριστούμε πρώτα, 

εμένα με λένε Στελιο ..

Δεν απόσωσα ..

"Γιάννη , Γιάννη εμένα κι αυτόν Θανάση ,

κι αυτήν Κατερίνα .."

Τον σταμάτησα ,

"εντάξει θα μαθω6 τα ονόματά σας  μέχρι το διάλειμμα" ,

Πόσο ψέμα έλεγα! !

Δε θυμάμαι ονόματα ,

αργώ να μάθω ονόματα ..

-Γιάννη τι ειδικότητα πήρες στο ΕΠΑΛ;

-Ψυκτικός αλλά γίνεται χάβρα, Κύριε. .

-Χάβρα λέμε την κατάσταση όπου οι άνθρωποι μιλάνε όλοι μαζί.. .

 Έφερα τα μάτια στους τοίχους της αίθουσας ,

κάπου μια δασκάλα πρώτης θα χει κολλήσει σίγουρα  τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. 

Τους βρήκα δίπλα από ένα φελιζολ με τις φωτογραφίες των παιδιών ..

Σηκώθηκα, πλησίασα κι άρχισα να τους διαβάζω..

Ανιαρή δουλειά , το δίωρο ροκανιζα..

το κουδούνι περίμενα ,

δυσκολα τα πρωτακια..

-Με σταμάτησες τότε Γιάννη θυμάμαι,

τους  βαριόσουν κι εσύ τους κανόνες .. 

-Ήρθα μαζί  σας  για να σας δείξω τη φωτογραφία μου,

μ είχε βάλει τελευταίο η κυρία, 

 δε φαινόμουν, 

τα ρούχα στην κρεμάστρα μ έκρυβαν. . 

Βαρέθηκαν και τ άλλα παιδιά στον τρίτο κανόνα καλής συμπεριφοράς, 

σταμάτησα ..

"Κάτι πρέπει να τους κάνω "

δε περνά η ώρα με συστάσεις και γνωριμίες ..

Ήταν άνοιξη, Απριλης , ακούγονταν τα πουλιά απ τα δέντρα του προαύλιου..

Μπρος απ τις φωτογραφίες και τα ονόματα τους στον φανελοπινακα ξεκίνησα απ τον όρθιο Γιάννη ..

-Γιάννη, αν άλλαζες τη φωτογραφία σου μ ένα πουλί , τι πουλί θα έβαζες ;

Πήγες στο θρανίο σου και καθισες σκεφτικός ..

-Φοβόμουν μην πουν οι άλλοι αυτό το πουλί που σκεφτόμουν..

 - Όσο σκέφτεται ο Γιάννης πείτε μου οι άλλοι ..

Κοίταζα τη φωτογραφία, 

τ όνομα και έψαχνα το παιδί στα θρανία. 

-Αφροδίτη , Αφροδίτη.. εσύ είσαι. . για πες..

-Περιστέρι , κύριε.. 

-Πάει το Περιστέρι , το πε η Αφροδίτη,

δε θα λέμε τα ίδια..

-Γιώργος , Γιώργος...ποιος είναι ο Γιώργος; 

-Λείπει κύριε , είναι άρρωστος. .

Πέρδικες , αετοί , γεράκια , παπαγάλοι, πελαργοί, καρδερίνες, σπουργίτια ...

Οι τελευταίοι βοηθηθηκαν από μένα, τέλειωναν τα γνωστά πουλιά ...

τελειωνε και το διωρο..

-Χτυπάει κουδούνι σε λιγο,

να πει κι ο Γιάννης ..αντε Γιάννη ..

Πες..με τι θ άλλαζες τη φωτογραφία σου,

με ποιο πουλί ;

-Κίτρινο πουλάκι, κύριε ..

-Τι κίτρινο ; καναρίνι;

έχετε κλουβί στο σπίτι βσου;

-Σας απάντησα τότε ,

οχι δεν έχουμε ζωντανό πουλι στο σπίτι,

αλλά το "κίτρινο πουλάκι" δε το είπε κανείς άλλος ..

-Γέλασαν τ άλλα παιδιά , το θυμάμαι, Γιάννη .. 

 Τελείωσε η αγγαρεία απασχόλησης μαθητών άλλου τμήματος ,..

-Πάρτε το φαγητό σας,

το νερό σας και βγείτε διάλειμμα ..

Έμεινε τελευταίος ,

άδειο το θρανίο του  απο βιβλία , κασετίνες,

η τσάντα ακόμη πεταμένη στο πάτωμα. .

-Αλλάξατε συσκευή κινητού   βέβαια

κ. Στελιο..μετά από τόσα χρόνια 

-Άλλαξα Γιαννη..

Είχε λιώσει τ αυτοκόλλητο που κόλλησες πριν βγεις διάλειμμα ..

-Τ αγαπούσα το κίτρινο πουλί ,

γι αυτο το κόλλησα στο κινητό σας..