Ηρθε να βοηθησει στις ελιές..

Φιλος του Πατερα,

σόι μας,

δεν πολυκατάλαβα..

Απ αλλο χωριο..

Ειχε παει και  στη Γερμανία μετανάστης..

Νωρίς το βραδυ αραξε στη δεξια γωνιά απ το τζάκι,

εκει που καθόταν ο πατέρας..

Αυγα τηγανισε η μανα μου κι εριξαν και κατι πολυτριχια στο τζακι να ψηθουν..

Πεντακοσιαρα μπουκάλα με φελλο,

 κόκκινο ημιγλυκο απ την αχάια κλαους..

Ποτηρακια μικρα λεια,

 χωρίς ραβδώσεις μες τα χοντρά του δαχτυλα,

στα μαυρα νυχια του...

-Εις υγειαν λοιπόν, καλη "λαδιά" !!..

-Βιβα Χρηστο,

φχαριστω που ηρθες,

θα φωναξω και κανα δυο αργατες αυριο να το παρουμε φαλάγγι!

-Θελει σύστημα,

 αυτο μ εμαθαν οι Γερμανοί,

πειθαρχια, δουλεια.. δουλεια,

τα χουν οργανωσει ολα τελεια,

μηχανη ολη η κοινωνία..

Σε μια ξυλινη κολονα που στηριζε το ταβανι η πλάτη μου,

σε ενα  μαυροκοκκινο στρωσιδι στο πατωμα το μισο κορμι μου.

-Τέλειο δεν ειναι τιποτα,

κάπου θα "σκάσει" κι αυτουνων το προβλημα.. Ψελλισε αδιάφορα ο πατερας 

Ερεε το κρασι,

 καρβουνιασαν τα κουτσουρα,

κοκκινα,

καυτα,

θαλπωρη και γλυκιά 

 υπνωση..

 Τα πιατα αδειασαν,

το λευκο "μεσάλι" αποσυρθηκε..

Μονο η  μπουκαλα και δυο ποτηρια ,

μισή πια,

ποτηρια με δαχτυλιες λαδιου και σταχτης..

Ενα πολυτριχι,

αδερφι των σπαραγγιών ξεχαστηκε,

πρασινο,

μετα σταχτι,

μετα μαυρο,

μετα κοκκινο,

μετα φλογα,

μετα καπνός..

μετα

ανεβηκε στην καμιναδα,

μετα μυρισε η γειτονιά χλωρη,

βεβιασμενη καύση..

-Χλωρα καιτε; ρωτησε ο μουσαφιρης

-Το πολυτριχι κάηκε, πετάχτηκα.

-Τρελαίνονται για σπαράγγια οι Γερμανοι,

ειπε και παιρνοντας υφος προεδρου Ενωσης Αγροτικων Συνεταιρισμων,

υπουργού Γεωργιας και βαλε  συνεχισε:

"Να μια καλη εναλλακτική καλλιέργεια, σπαράγγια,

σα τα πολυτριχια ειναι,

τα τρων σαλατα βραστά ή και ψητα οπως εμεις  τα πολυτριχια με πολυ πιπερι

Να το δειτε αυτο εσείς οι αγροτες.." 

Λερό το παντελονι απο αγουρολαδιλα,

 λερός ο ωμος,

 ενα κυβιστικο πουκαμισο φορουσε..

Φανταστηκα την κινηση,

το ελαιοκομικο θεατρο, την γυμναστικη του..

 Εδενε το τσουβαλι με σπαγγο,

το φερνε στα γονατα του και μετα  στο δεξι ωμο ή και στον αριστερό..

Περναγε κατι πουρναρακια,

με τις αρβυλες του ποδοπαταγε κατι σπερδουκλια,

γιοματος ο Αδης απο δαυτα,

εφτανε στο zetor τρακτερ και τ απιθωνε στην πλατφορμα..

Έλιωναν οι γουρμες ελιες,

λερωναν ρουχα, ωμους, μαλλια..

Κι οι νυμφες του δακου να κουναν τα μαλακά κορμακια τους, 

λευκά, άρια σκουληκια χωρις προσωπο..

-Εκανα εγχείρηση για σκωληκοειδιτιδα στη Γερμανια, για κανα χρονο δεν πολυσηκωνα βάρη, είπε.. 

-Εκανα κι εγω, πετάχτηκα..

Μ αγνοησε..

 Γυρισε στον πατερα,

η μανα μου διαλεγε κατι σεντονια στο γεικο για το μουσαφιρη. 

-Πληρωσατε;; Σε ιδιωτικό ή στο νοσοκομειο; Στη Γερμανια γι  αυτά πληρωνεις!

Ειχαμε βεβαια βιβλιάρια οι μετανάστες..

Ολα πληρωνονται εκει  

-Στον Παπαθαναση,

κλινικη λίγο πιο περα  απ την Πλατεία στ Αγρινο,

 πριν το σινεμα ΑΤΤΙΚΟΝ το πηγα το παιδι,

ειχα κατ λεφτουλια,

ειχε πληρωθει ο λογαριασμός απ τα καπνά..

 - Ουλες για λαδι θα τις πας;;

Δεν εχει τιμη φέτος..

Αν υπήρχε γεωπονικη υποστηριξη να γλιτώσεις το δακο,

τετοια ελια κρουστη,

πρασινη αλλά κι ωριμη,

 συσκευασμένη θα εκανε θραυση στη Γερμανια

Εξυνε τη κουτρα του ο πατερας μου..

Ρυτιδες. 

 Τζακι, ζεστη,

ημιγλυκο της Αχαΐα κλαους,.

κουραση..

Δεντρα, πριόνια, λουρια, τσουβαλια, σπαγγοι γυριζαν μες το χειμωνιατικο,

μες το μυαλο του,

αερικα της βιοπαλης,

 φαντασματα σε ξηρομεριτικο διπατο σπιτι..

-Τραβα για υπνο Στελιο, περασε η ωρα,

θα φυγουμε πρωι πρωι εμεις. ειπε ο πατέρας να επιταχύνει το Νοεμβριατικο βραδυ.. 

-Θα πάμε εκδρομη αύριο..Δεν εχουμε σχολειο. 

-Τα σχολεία στη Γερμανια ειναι τέλεια,

απο δωδεκα χρονω τα παιδια τα διαλέγουν αναλογα με τις ικανοτητες τους,

 ειπε ο μουσαφιρης,

ο φίλος,

ο  συγγενης,

ο οδηγος του ΖΕΤΟR..

ο "δανεικαρης" 

Τον σταματησα.

-Πάνε εκδρομες;

-Απ  οτι μου λεγαν πάνε σε εργοστασια να δουν την παραγωγη..

Εχουν κι ελληνικά σχολεία,

για τη γλωσσα κυριως..

Ετριζε ο "καταρρακτης",

η εσωτερικη σκαλα για τα υπνοδωμάτια, νευρικα ανεβοκατεβαινε η μανα,

 ηχητικό παραγγελμα να πάμε ολοι για υπνο, πεντακόσια δραμια ημιγλυκο δε τελειωνει σ ενα βραδυ..

Καρελια λευκη κασετινα φίλτρο, πλακέ, "Σιγαρετοβιομηχανια Αφοί Καρελια, Εδρα Καλαμαι"

-Τελευταιο Χρήστο...Αναψε το.. 

-Γιατι φυγατε απ τη Γερμανια;

ρωτησα μ αναψοκοκκισμενο τον κωλο μου απ το μαυροκοκκινο στρωσιδι,

τη ζεστη του,

την σκληρη γιδινη υφανση του..

Ειναι ολα τελεια στη Γερμανια.!! 

Τα σπίρτα με φιγουρα του Χατζηαβατη μπροστα του,

στεγνα, έτοιμα, ευφλεκτα,

προτίμησε να σκυψει και με την τσιμπιδα να παρει ενα καρβουνο απ το τζακι ν αναψει..

-Γιατι εφυγα;

Δεν ειχαν λιοστασια

δεν ειχαν πανιά,

λουρια,

δεν ειχαν αγουρολαδο,

δεν εκαναν "δανεικαριες" 

ειχαν  μονο ενα βιομηχανικο δακο,

 χωρις πρόσωπο.