Ειχε βγάλει τη μασέλα του, την εβαλε σ ενα ποτηρι με corega tabs μυριζε σκορδαλια το σπιτι, ηταν ο τελευταιος των ηρωων μου. -Σε περιμενα νωριτερα.. -Μας κρατησε ο Δημαρχος, εθιμοτυπικα μετά την παρέλαση για καφε. -Εφαγες;; -Οχι, αλλα δεν ηρθα για φαγητο. -Εμεινε λιγο φαγητο, είναι στο φουρνο. Ξαπλωσε με τα ρουχα της γιορτινης μερας.. Ησυχια, μονο το πηρουνι μου ακουγοταν.. -Σημερα, αυριο θα πεθανω.. Τον άκουγα με προσοχη.. "δε θα με θυμάται κανείς, ούτε το καντηλι μου θ ανάβει ποτέ" Χηρος απο πενταετιας, παιδιά δεν ειχε, ηταν ακληρος. Καθαρο το σπιτι, άδειος ο νεροχύτης, χωρίς φύλλα η αυλη του, πλυμενα και σιδερωμένα τα ρουχα, ξαραχνιασμενο το ταβανι.. -Εχει και κρασι στο ντουλαπι, κατ' εβγαλα φετος απ τ αμπελι μου.. Σηκωθηκα, με σερβιρα. -Βιβα, χρονια πολλα για τη μερα.. -Βιβα, γι αυτο σ ηθελα, για τη μερα, τη γιορτη την επετειο, τους ηρωες... Από τότε που εμεινα μονος βλεπω πολλη τηλεοραση, κλεινουν νωρις τα καφενεια, ερημωσε το χωριο, ...
Πηγαίος Στέλιος Φούντας