Διηγαίματα

Μας είχαν παει μια ημερήσια στο Μέτσοβο, β Λυκείου, χειμώνας.. Με δύο μερσεντες 302 του ΚΤΕΛ.. Στην αρχη γκρινιαζαμε τον οδηγο για το κρυο, ν ανάψει καλοριφέρ. . "ΚΡΥΩΝΟΥΜΕ, ΨΟΦΟΣ, ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ" "Άναψα, αλλα αργεί" φώναξε αναβοντας κι ενα τσιγάρο.. Του κανε συστάσεις μια φιλόλογος-συνοδος αλλα εμείς ξεραμε οτι η μυρωδια που κατέκλυσε το λεωφορειο, πουλμαν το λεγε η φιλολογος ήταν το καλυτερο οσμητικο καμουφλαζ για αυτα που θ αναβαμε εμεις στη γαλαρια.. Μαρλμπορο ειχαν τα πλουσιοπαιδα , ο Σπυρος κι εγω ειχαμε βάλει ρεφενε και πηραμε ενα "σαντε" απ το περίπτερο στα Τρια Φανάρια. Ηταν το μονο ανοιχτο τις 6 το πρωι που ξυπνήσαμε. Καμουφλαζ για την επαπειλουμενη τσιγαριλα ηταν και κατι τοστ σ αλουμινοχαρτο που χαν φερει μαζι τους πεντε - εξι συμμαθητριες. Μυριζε ηδη καψαλισμενο ψωμι και κασερι το λεωφορειο. Μετα γκρινιαζαμε για τη μουσικη, επτάμιση η ωρα στο Μενιδι και μια κασετα TDK, λευκη με καφε ταινια είχε παίξει δυο φορες Γιαννη Φλωρινιωτη.. &qu

 Ειχε κόψει ενα ευθυτενες ραβδι απο λυγια(λυγαρια), ειχε πολλες το πέλαγος.. Παλιοτερα λυγιες είχε μονο στους οχτους αναμεσα στα καλλιεργημενα χωράφια. Θαμνοι μ ωραία λουλουδια μωβ, πενταφυλλες , βαρια μυρωδια.. Ο μπάρμπα - Γιώργος σε μία μπρος στην αυλή του, εκοψε τα παραπλευρα κλαδιά, την εκανε δεντρο, αρμαθιαζε πολυτεκνη οικογένεια στον ισκιο της.  Μετα που εκαναν τις διωρυγες για να χουν βαθος αντλησης γιομισαν τα πρανη τους με λυγιες..  Λυγιες με φωλιες πουλιων,  οταν ερημωσε η περιοχή, οταν παραδόθηκε η ζωη κι η εργασια σε πλατφόρμες του ΟΣΔΕ Παραφυλαξε να λείπει κι ο τελευταίος τσοπανης που εβοσκε την ερημη λιμνη.  Διαλεξε το χειροπριονο, η ψαλιδα δεν θα κοβε ευκολα τη διαμετρο που είχε στο μυαλο του.. Χώθηκε μες τη ζουγκλα των λυγιων,  κοιταξε απ τη ριζα μεχρι την κορφή.. Δυο - τρια ξεχώριζαν.. Ευθυτενη, χοντρα,  καταλληλα για την παλάμη του,  να υποστηριζουν τη μεση  στην οδοιπορια του,  να φοβεριζουν τ αδέσποτα σκυλια, να δειχνουν τον ουρανό.. Επιτόπου το ξεφλουδισε με το σου

 Τον τιτλο πρόσεξα  οταν μπηκα  για δουλειά στο βιβλιοπωλείο.. 1 Νοεμβρη ειχα αργησει, απ το Σεπτεμβρη στην Αθήνα για σπουδες.. Έπρεπε να βρω  δουλειά  ν απαλλάξω  τον πατερα του απ τα  εξοδα, απ τα χρεη.. "Ερχεται βαρυς χειμωνας" μου  πε στο κατευόδιο,  "μην παρατήσεις τη σχολη, αλλά βρες και καμμια δουλιτσα του ποδαριου" Δεν ήταν στη βιτρινα, σ ενα παγκο ηταν μεγαλο , εκδόσεις Παπαζηση  Μ ενα μολυβακι και μια γομα μου ειπαν ν αλλάξω  τιμες στα βιβλία. -Σ ολα; - Σημερα στις εκδόσεις "Καστανιωτη" κι αυριο στον" Παπαζηση " , στειλανε νεο καταλογο, λιγα εχει ο" Παπαζήσης"   Λογοτεχνια, δοκίμια, λευκωματα, πήρα  και το σκαμπω για τα ψηλα ραφια.. Τιτλοι, ονοματα συγγραφεων μου  διναν χερι γνωριμίας.."χαρηκα που σας γνώρισα" Κλεφτα, κοιταζα  και τ οπισθοφυλλο.. Ετσι για την αυριανη, μεθαυριανη, μελλοντική δυνατοτητα να ξερω  να προτεινω  κι εγω   ενα βιβλιο, να πουλήσω ενα βιβλιο Μπαιναν - βγαίναν πελατες..  Με τα χερια εγραφα -εσβ

 - Με θυμάστε Κύριε ; "Για να με λεει κύριο μάλλον τον είχα μαθητή ", σκέφτηκα αστραπιαία. Δε κρατώ ονόματα ούτε πρόσωπα,  κρατώ εικόνες, καταστάσεις, τη συναισθηματική εμπλοκή , το κλιμα της τάξης, φυρανε και το μυαλό μου.. "Πόσο ανόητο να μη θυμάμαι  πρόσωπα , Πόσο άσχημα θα νιώθει τώρα ", δε  πρόλαβα να μ' ενοχοποιήσω κι άλλο , ξαναμίλησε μπρος στη σαστισμάρα μου.. -"Το κίτρινο πουλάκι είμαι ", ήμουν στην πρώτη , εσείς είχατε μεγάλη ταξη .. Πάτησε το "κουμπί " μου, εικόνα! Τον κοίταξα βαθύτερα , ναι,  ταξίδεψα καμιά δεκαριά χρόνια πίσω, αίθουσα πρώτης τάξης , αριθμογραμμες, φωτογραφίες παιδιών, κόκκινες καρέκλες και θρανία, φατσούλες μ' ένα ή δυο νεογιλά πεσμένα .. -Λείπει σήμερα η κυρία σας και θα σας κρατήσω εγω, δεν πολυακουσαν τη διευκρίνιση .. Είχαν βγάλει  τη "γλώσσα " εκτός από τ' αγόρι με τη φράντζα , την πεταμένη τσάντα , το βλέμμα απορίας.. Άνοιξαν βιβλία όπως κάθε μέρα,  κασετίνες.. -Να κάνω ανάγνωση κύριε ; έν

 Ηρθε να βοηθησει στις ελιές.. Φιλος του Πατερα, σόι μας, δεν πολυκατάλαβα.. Απ αλλο χωριο.. Ειχε παει και  στη Γερμανία μετανάστης.. Νωρίς το βραδυ αραξε στη δεξια γωνιά απ το τζάκι, εκει που καθόταν ο πατέρας.. Αυγα τηγανισε η μανα μου κι εριξαν και κατι πολυτριχια στο τζακι να ψηθουν.. Πεντακοσιαρα μπουκάλα με φελλο,  κόκκινο ημιγλυκο απ την αχάια κλαους.. Ποτηρακια μικρα λεια,  χωρίς ραβδώσεις μες τα χοντρά του δαχτυλα, στα μαυρα νυχια του... -Εις υγειαν λοιπόν, καλη "λαδιά" !!.. -Βιβα Χρηστο, φχαριστω που ηρθες, θα φωναξω και κανα δυο αργατες αυριο να το παρουμε φαλάγγι! -Θελει σύστημα,  αυτο μ εμαθαν οι Γερμανοί, πειθαρχια, δουλεια.. δουλεια, τα χουν οργανωσει ολα τελεια, μηχανη ολη η κοινωνία.. Σε μια ξυλινη κολονα που στηριζε το ταβανι η πλάτη μου, σε ενα  μαυροκοκκινο στρωσιδι στο πατωμα το μισο κορμι μου. -Τέλειο δεν ειναι τιποτα, κάπου θα "σκάσει" κι αυτουνων το προβλημα.. Ψελλισε αδιάφορα ο πατερας  Ερεε το κρασι,  καρβουνιασαν τα κουτσουρα, κοκκινα, καυ

 Σχηματα του κοσμου. Η ευθεια της Παπαστρατου,  το τριγωνο της πλατείας Φλεμιγκ, ορθογωνιες πλακες στα πεζοδρόμια.. Στερεά της ζωης μας. Τα "Παπαστρατεια εκπαιδευτηρια" ορθογωνια παραλληλεπιπεδα, κυψέλες, μελισσουλες τα παιδια. Κυβοι τα δωματια τους.  Σφαιρα διογκουμενη εκ των εσω η γνώση, μπαλονι που φουσκωνουν πνευμονες κουρασμένοι, φοβικοι.. Ενας πνεύμονας οι γονεις,  ο αλλος οι δασκαλοι... Κύλινδροι οδοστρωτήρα,  ισοπεδωτη γαιων οι διαταγες, οι εγκυκλιοι, οι ματαιωσεις των γονιών..  Ο Ευκλείδης στο επιπεδο,  Αιγυπτιοι αρχιτεκτονες στον ογκο, η πυραμιδα, ο Χεοπας, η σφιγγα.. Σφιγγα η γνωση, αντιστεκεται, δεν παραδιδεται ευκολα,  βάζει τρικλοποδιες, γριφους, κοσμικες δυσκολίες.. Αινιγματα.. "Κοιταξτε τον ουρανο!" είπα.. -Γιατι; -Αν εχει συννεφα, ειναι το νερό σε αερια κατασταση   -Ειναι καπνός κυριε. -Ο καπνος ειναι απο φωτια, απο καυση.. Δεν καίγεται κατι..  "Καυσις Καρδίας" - Καταδυθηκες ποτέ στην καρδιά σου ;  με ρωτησε στο κελι του -Βλέπω σφυγμο, κόλ

 Αγάπη ιαματικη.. Με κουραση ψυχικη, έφερε τα χερια στο εμπροσθιο μερος των μηρων της, γλιστρησαν οι παλαμες πάνω στη μαυρη φουστα της.. Στα λυγισμενα  γονατα σταματησαν,  ελαφριά κλιση του σωματος να φέρει το προσωπο της στο υψος του παραθύρου τ αυτοκινητου.. -Η γιαγια του Νικολάκη ειμαι.. -Α.. Γεια σας.. -Εγω το μεγαλωνω, τα παράτησε η μανα τους. Δεν ειχα στριψει το διακόπτη.. Τραβηξα χειροφρενο. Μικρόσωμη, λιποσαρκη, κάπως χλωμή στο πρόσωπο,  αλλα και στα δάχτυλα, τα πρόσεξα οπως τα χε γαντζωσει  στο μισο τζάμι τ αυτοκινητου  Κατεβηκα αν και στο επόμενο χωριο με περιμενε μια δασκάλα απ το Δροσατο του Κιλκις να την κατεβασω Αγρινιο.. Πληρωνε τη μιση βενζίνα.. -Ούλα εγω τα πληρωσα δάσκαλε σ αυτη τη ζωη.. Δε με πειραζει, χηρεψα νωρις, πεντε παιδιά.. Τεσσερα και μια κοπέλα.. Πισωπατουσε, εψαχνε καπου να καθισει.. Η μαντρα της περιφραξης του προαυλιου στενη, φαινοταν κι απ το χωριο..Θα λεγαν κουβεντες. Γυρισε πλάτη και γρηγορα κατεθυνθηκε στα τρια σκαλια της εισοδου του μονοθεσιου.. Στεν