Διηγαίματα

 Αγάπη ιαματικη.. Με κουραση ψυχικη, έφερε τα χερια στο εμπροσθιο μερος των μηρων της, γλιστρησαν οι παλαμες πάνω στη μαυρη φουστα της.. Στα λυγισμενα  γονατα σταματησαν,  ελαφριά κλιση του σωματος να φέρει το προσωπο της στο υψος του παραθύρου τ αυτοκινητου.. -Η γιαγια του Νικολάκη ειμαι.. -Α.. Γεια σας.. -Εγω το μεγαλωνω, τα παράτησε η μανα τους. Δεν ειχα στριψει το διακόπτη.. Τραβηξα χειροφρενο. Μικρόσωμη, λιποσαρκη, κάπως χλωμή στο πρόσωπο,  αλλα και στα δάχτυλα, τα πρόσεξα οπως τα χε γαντζωσει  στο μισο τζάμι τ αυτοκινητου  Κατεβηκα αν και στο επόμενο χωριο με περιμενε μια δασκάλα απ το Δροσατο του Κιλκις να την κατεβασω Αγρινιο.. Πληρωνε τη μιση βενζίνα.. -Ούλα εγω τα πληρωσα δάσκαλε σ αυτη τη ζωη.. Δε με πειραζει, χηρεψα νωρις, πεντε παιδιά.. Τεσσερα και μια κοπέλα.. Πισωπατουσε, εψαχνε καπου να καθισει.. Η μαντρα της περιφραξης του προαυλιου στενη, φαινοταν κι απ το χωριο..Θα λεγαν κουβεντες. Γυρισε πλάτη και γρηγορα κατεθυνθηκε στα τρια σκαλια της ...

 Στην αγωνια της νοηματοδοτησης της αχαμνης ζωής μας... Ποσο ζηλευω τους ικανοποιημένους με τα επικαιρα κι αρα βραχυβια  ψέμματα.. Τα προσωπικα, τα πολιτικα, τα φιλοσοφικα..  Βιαια οι περισσοτεροι και μ εγωισμο ανακοινώνουν θριαμβους.. Αλλος δαπάνησε το βιο του να κανει επιχείρηση, λεφτα, ακίνητα.. Λεηλατούν την περιουσία τα παιδια του..  Τα κυνηγαει με τη μαγκουρα, παρεμβαινει, χάλασε και τους γαμους των παιδιών του.. Άλλος δαπάνησε το βιο του στα κοινα, στην πολιτικη. Διαβασε, μελετησε θεωρητικους, βγηκε στην πλατεια, στα σοσιαλ μηντια ανακοίνωσε με επαρση τη βεβαιότητα του, απειλησε μάλιστα κσι τους μη κατανοουντες τη δικη του πορεια κι άποψη.. Τους κυνηγαει μ ενα τομο, βαρυ κι ασήκωτο, δερματοδετο απ το "Ευαγγελιο" του,τον κραδαίνει απειλητικα μπρος στο πρόσωπο τους. "Θα σας σπάσω τα δόντια αν δεν προσκυνησετε την αλήθεια μου"  Άλλος εκλεκτικος, χαβιάρι, βοτκα, ποιηση, ερωτισμο, κινηματα, μοδες, μοδες.. Θα επικηρυξει(Wanted) ο, τι δε συναδει με την εβδομαδια...

 Επιβιβαση σε καΐκι στον Αστακο για το πλησιέστερο των Επτανήσων.. Σκληρη απ τη μοιρα υποχρέωση τον ανάγκαζε να παει εκει.. Επιβιβαση χαράματα σ ενα ταξι με αμιλητους συνεπιβάτες για νοσοκομειο της Αθήνας..  Επιβιβαση σε λεωφορειο του ΚΤΕΛ Αιτ/νιας  στην πλατεια Ξηρομερου. Ομορφο κοριτσι, ρωτουσε τον οδηγό πού ειναι το χωριό Ξηρομερο. -Δεν υπάρχει χωριο Ξηρομερο, τι ψάχνεις;; -Ενα παιδι, φίλος μου, τ αγορι μου.. Απ το Ξηρομερο μου πε οτι ειναι, στην Αθήνα τον γνωρισα, εφυγε ξαφνικά, ήρθα να τον βρω.. Επιβιβαση με στολη εξοδου ασιδερωτη, μάτια κοκκινα απ το κλαμα, εσερνε το "λουκανικο" τού Στρατου.. -Λείπουν 47 δραχμες, ζητιανεψα τα υπόλοιπα σε"σειρές  μου" στο λοχο, ηταν αναπάντεχο.. Εχασα τον πατερα μου, πρέπει να φτασω απόψε Λάρισα, θα ρθουν απ το χωριο να με παρουν. -Επιβιβασου φανταρε μου! Και γυρισε αλλού το κεφάλι με το πηλικιο και το κοκκινο σειριτι., ο σταθμαρχης του ΟΣΕ στην Ξάνθη.  Επιβιβαση σε τρόλεϊ με μια πτυσσόμενη βιβλιοθηκη παραμασχαλα  που ...

 Κοιταξε πισω μεσα απ το τζαμι της πισω πορτας ενος γκρι ταξί. Μυριζε τσιγαριλα, πλαστικιλα μυριζε και λιβανι το "ΑΓΟΡΑΙΟΝ" Στην πόρτα του οδηγου και του συνοδηγου η κυκλικη σταμπα, μπλε πάνω στο γκρι του αμαξώματος.. Κυκλικα εγραφε:  "Εδρα Κατουνα Ξηρομερου" Οριζοντια σα διαμετρο στον  κυκλο εγραφε ΑΓΟΡΑΙΟΝ. Φθαρμενα, ξεβαμμενα τα γράμματα, το χρωμα, το χερούλι της πόρτας.. Λασπωμενοι οι τροχοι, οι λασπωτηρες με τα φωσφοριζε κίτρινα αντανακλαστικα.. Λασπωμενα τα σκαρπινια του οδηγου..  - Πού πάμε;  -Παπαδατου.. -Ηταν φίλος σας;; - Μη φευγεις ακόμη, να δω την αυλή, το σπίτι, τη σκάλα Άσπρη σκάλα, καμαρα, μεγάλα παράθυρα ξεβαμμενα, φθαρμενο το ξυλο, κάποτε ηταν γκρι τωρα μαυροσαπια,.  Άσπροι σαν αλατι οι τοίχοι, η μάντρα, τα πεζουλια της αυλής.. Βιαστικα εφευγαν κι οι τελευταιες μαυροφορες, δεν κοιταζαν πισω.. -Πάμε!!. διεταξε ξεψυχισμενα,  γυρισε το κεφάλι του μπρος. Κρεμασε τ αριστερο  του  χερι, στη χειρολαβη, εσπασε απ τη φθορα κι αυτη Αμι...

 Αυτα τα δευτερόλεπτα πριν το βουρκωμα.. Πριν τον κομπο στο λαιμο.. Πριν τα μάγουλα, τα χειλη σκεβρωσουν  συστελλομενα,  πριν οι δακρυγονοι αδενες εκραγούν, πριν οι σκεψεις, οι πικρες αναμνησεις κατακλυσουν τον εγκεφαλικό φλοιό, πριν η  καρδιά  ραγισει, πριν τα γονατα  κοπουν, πριν ουρλιαξει, πριν κλωτσησει ο, τι βρει μπροστα της. Ανέβασε τα γυαλιά ηλίου, τα μοντερνα,  με τον πλατυ φακό Εκρυψαν τα μάτια, τον καθρεφτη της ψυχης, εκρυψαν τον πονο, το ζόρισμα, τ αδιεξοδο.. Εκρυψαν τη θύελλα της καρδιας της.  Εκρυψαν τη ματαιωση, τ ανικανοποιητο. Εκρυψαν τη μοναξια της. Εκρυψαν τη σύγκρουση.. Ο Ήλιος δεν ηξερε τα πάθη των ψυχων.. Ο Ηλιος ανετειλε  δέκα μερες μετα την φθινοπωρινη ισημερια, πλαγιες οι ακτινες του.. Μπηκε σε σπίτια, σχολεία, παρκα,  σκιες πλαγιες, ανορθόδοξες,  σκιες που τρεκλιζαν. Ψυχες που τρεκλιζαν,  κάθετη η πραγματικοτητα, πλάγια η επιθυμία. Διελκυστινδα η ζωη.. Η  εσωτερικη σκάλα η  πιο δύσκολη στιγμη ...

 Ένα προσκύνημα προγράμματιζε κρυφά απ' όλους . Τους κοιταζε, τους ακουγε να λεν για τα διεθνη, τη φτώχεια, την ακριβεια αλλά ο νους του κι η καρδια του ταξιδευε.. Θα ξεκινουσε απ την γωνιά της αποθηκης που κατά τη διηγηση της μανας του ηταν η κουνια του..  Μπουσουλωντας,  στη στάση που ειρωνεύονται οι ορθολογιστες της συγκυριας, θα εφτανε μεχρι το χωραφι, θα αφηνε τα χερια του και το προσωπο του θα χωνοταν μες το χωμα,  οπως στο σωμα της αγαπημένης του.. (Στ αεροδρόμιο "Ελληνικό" το καλοκαιρι του 1977, μετα απο 26 χρόνια μεταναστης στο Αμερικα κατεβηκε τη σκάλα της ολυμπικ αϊργουεης  και φιλησε την μελωμενη πισσα, την πίστα της νοσταλγιας του..)  Κρύος αερας στην πλάτη του, ανασηκωθηκε.. Χωματα στο προσωπο του. Το δεξι του χερι στηριχτηκε σ ενα τελάρο ξεχασμενο στο χωραφι,  οι γαμπες του ορθωθηκαν! Πρώτη φορα!! Περπαταει πια!!  Το δεξι πρωτα, ξυπολητος προχωρησε.. Δυο φορες κοιταξε πισω.. Κανεις!! Έτρεξε σ ενα γαλάζιο που τον καλούσε! Ελευθερια κ...

 Τι μας τρομαζει; Οτι ξεσκιζονται οι βεβαιοτητες μας; Οτι εξατμιζονται οι ιδεολογιες μας; Οτι οι άνθρωποι φοβουνται; Οτι η ανθρώπινη ιστορια ειναι μια λιμνη αιματος; Οτι η τεχνολογικη εποποιία σβηνει τα φωτα, παγώνει τους ανθρώπους; Οτι πνίγονται ανθρωποι στο Αιγαιο και σ άλλες περιοχες της Μεσογειου; Οτι βιάζονται γυναικες  καθε μερα; Οτι θελει φακελακι ο γιατρός; Οτι  οι πόλεμοι δε σταματουν; Οτι υπάρχει μισος; Οτι οι Κινέζοι εχουν δικτατορια; Ότι τα παιδια βαριουνται στα σχολεία; Οτι οι παπαδες είναι αμαρτωλοι; Οτι ο σοσιαλισμος απετυχε; Οτι ο Εκτωρ Κουφοντινας οδηγει τα Εξαρχεια σε διάσπαση; Οτι δε γινεται κατανοητος ο Πουτιν που θελει να υπερασπιστεί την ανατολίτικη νοηματοδοτηση εναντι της δυτικής; Οτι η Αιτωλοακαρνανια δεν εχει πια καπνά κι η Ζάμπια στην Κεντρική Αφρική καλλιεργει τσεμπελια; Οτι μας σκλάβωσε η pfizer, ο Μητσοτακης, ο Τσιπρας ΈΜΜΕΣΑ που λεει κι ο Γιασονας; Έμμεσα, η νεα πολιτικη ενοχοποιηση!! Εμμεσα, ο νέος φασισμος!! Έμμεσα, ως απογονοι του Αδαμ, κ...

 Ως παιδιά που ποτέ δεν ωριμάσαμε, με περιέργεια οπως διηγειται κι η Παλαια Διαθηκη για τους πρωτοπλαστους θα δοκιμάζουμε πάντα τον κινδυνο..  Επιθυμία για τον πειρασμο του κλειδωμενου συρταριου, του ψηλου ραφιου..  Επιθυμία γνωριμιας με τ αγνωστο, βαρος κι ανιαρό το γνωστό. Λαιμαργα τα ένστικτα καθοδηγουν , πεινανε, δε χορταινουν.  Σε καθέναν ανθρωπο αντανακλάται η ιστορια της ανθρωπότητας.. Στην ιστορία της ανθρωπότητας ανακεφαλαιωνεται  η ιδιοσυστασια ενός(του) ανθρώπου..  Κι η καθε γενιά, καθε αιώνας ενα ενδιάμεσο μεταξύ μοναδας και Ιστορίας  γεφυρα αμφίδρομης επικοινωνιας τους.  Κι η κάθε γενιά επανέρχεται κι επαναλάμβανει τη μοιρα , το ενστικτο της περιεργειας.. Κι η Ιστορια γεμίζει τις σελιδες της..   Ατρόμητη, η καθε γενιά πάει στα "βαθιά", φλερταρωντας με την αρνηση στην οδηγια της μανας, ριγωντας απο αδρεναλινη στον κινδυνο. Ανακοινώνει εφευρεσεις, ηθικες, σωτηριες τοσο απαράλλαχτα οσο η προηγουμενη της, τοσο προφητικα οσο η επ...

 Μια βροχη να ξεπλυθει η σκονη του κοσμου.. Κονιορτος, σμηγμα,  "μάκα ", ίζημα, κατακάθι , πυον. Πυον του πονου, πυον της μολυνσης μας.. Βροχη, εξατμισεις του Ατλαντικού και της Μεσογειου, της κοιτιδας του δυτικου πολιτισμου.  Υγροποιησεις των ατμών εκει που δεν υπάρχουν συνορα κι ανθρωποι,  εκεί που δεν υπάρχει πυον, στον Ουρανο.. Μια βροχη ουράνια, δυνατη με θυμό, νερό ορμητικο να καθαρίσει την "Κόπρο του ανθρωπου."  Ο Ηρακλης  πεθανε απο ερωτικη ζηλεια,  ερωτα προδομενο, απ τον εγωισμο της Δηιανειρας.. Με τον  Αχελωο πάλεψε γι αυτην, στον  Ευηνο με τις υγρες εκκρισεις του Νεσσου  ξεκινησε το τελος του.. Υγρη μοιρα.  Βροχη, ποταμια, κατακλυσμοι να σκεπάσουν καθαρτικά τον κοσμο.. Βροχη να πλυνει τούς δρόμους, ρυάκια με ορυκτελαια στο χρωμα του ουρανιου τοξου να  χανονται σε μια σχαρα υπονομου..  Βροχη να πλυνει τις πλατειες, τα προαυλια,τα πάρκα,  τα μπαλκόνια. Πεταμενες τσιχλες, αποτσιγαρα, τελειωμένοι ερωτες να "πα...

 Ενα ωραιο εχουν οι κρίσεις!! Γεννουν θεούς, σωτηρες, καλούς ανθρωπους.. Βγαινουν απ τα σεντούκια οι λυσεις! Οι λυσεις που δεν εισακουσθησαν  απ τους προηγούμενους... Χιλαδες χρόνια Ιστορια, αλλα αυτοί δεν ήξεραν!! Εμεις ξερουμε!!  Αλλος φερνει ως λυση την πίστη στο Θεο, αλλος στην ταξη και την ηθικη, αλλος την απαλειψη της φτωχειας,  αλλος θυμηθηκε το Ροβεσπιερο, αλλος τον Σταλιν, αλλος τον Σόλωνα, αλλος το dna,,  άλλος την υγρασία του Αγρινιου, αλλος τα σκιτσα του Παπανικου, αλλος τον Μαρινακη, άλλος την Πατριαρχια, άλλος την ευγονικη, άλλος την αντισύλληψη.. Αλλος για τη βάρκα μας!!  Μαζες στον Αχέροντα, ουρλιάζουν, τσιριζουν.. Φοβος θανατου οχι επικειμενου και βιολογικου, αλλά καθημερινού,  με τον ομφάλιο λωρο κομμενο  προωρα, κουναμε το σωμα μας, παγιδευμενοι στη μητρα, μελλοθανατοι πριν δουμε το φως.. Υπερηχογραφημα  του τρόμου μας, των σπασμων μας, του επιθανατιου ρογχου μας τα σοσιαλ μηντια..

 Ομαδοποιησεις, αναζητησεις συνοχης.. Δεν είμαστε ουτε Θεοι, ουτε θηρια.. Ψαχνουμε το καταφυγιο, εκει που ειναι κι αλλοι.. Σόι, οικογένεια.. Με ειπαν Στελιο, κληρονομια απ εναν παππού.. Με ειπαν παιδι, βιολογικη κι εξελικτικη ταυτότητα, συν-ομηλικοι. Με ειπαν "αγροτιά", η οικονομική βαση του χωριου μου. Με ειπαν "φοιτηταριο", αμφιθεατρα, συγγράμματα, πτυχίο.. Με ειπαν επιστημονικο προλεταριατο, ανεργια.. Με ειπαν αναπληρωτή, οπου γης και πατρίς, επιδομα ανεργιας, ΟΑΕΔ. Με ειπαν "κοσμο της εργασιας"  Με ειπαν δάσκαλο,  μελος συλλόγου.. Με ειπαν "χαμηλομισθο και λαϊκά στρωματα".. Στρωματεξ.. Με είπαν "τριτεκνο" και μακαρόνια δωρεαν.. Με ειπαν ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, PIN. Πλατφορμες προθυμες σε προσβαση.. Τον Δημητρη, τον ειπαν "μενουμευρωπακια", την Ελενη  την ειπαν "φεμινιστρια", τον Γιάννη  "ισαποστακια", τον Αλέξη τον ειπαν " αντιφα", την Κατερίνα  "μπολιασμενη", τον Κώστα " ανεμβολιαστο",...

 Τα προστατευτικα δίχτυα που καθυστερουν την επίγνωση της πτωσης, είναι μέρος της πτωσης.   Φραγμοι, ελπιδες θεραπειας, καθυστερήσεις συναντησης  με τον πυθμενα του πηγαδιου, με την αβυσσο μας..  Η αβυσσος ειναι η  πραγματικότητα, οταν την συναντησουμε θ αποκτήσουμε το "γνωθι σαυτόν"  Τάζουν, τάζουν προγνωστικες θεραπειες, τάζουν ψυχολόγους, τάζουν κοινωνικους λειτουργους,ταζουν προγράμματα καταπολεμησης της φτωχειας, της βιας.. Ταζουν συστήματα, εκπαιδεύσεις, ταζουν δρασεις, ταζουν.. Κάθε βδομαδα κάτι ταζουν.. Κι αποτυχαινει το προηγουμενο ταξιμο,τα διχτυα σπάζουν κι ο ανθρωπος βυθιζεται, οδευει προς την αυτογνωσια που ναι το σκότος του πηγαδιου. Και διαμαρτυρονται για την ποιοτητα των διχτυων προστασίας και βαυκαλιζονται οτι τα δικά τους δίχτυα, οι δικοί τους ιμαντες προστασίας δε θα κοβονταν ποτέ.. Και θα εμενε στη μεση του πηγαδιου ο άνθρωπος, θα έβλεπε εστω  λίγο φως ..  Το φως του κοσμου δεν είναι το φως του ανθρώπου.. Και ξεσκιζει με δ...

 Κυκλοφορει μια επιστολη παραίτησης αναπληρωτή εκπαιδευτικου.. Κατανοητή και σεβαστή.. Η κατάσταση ειναι αποκρουστικη σε καποια σχολεία.. Ο εκπαιδευτικός, ο δάσκαλος δύναται να παραιτηθεί απο υπάλληλος του Υπουργείου Παιδειας.. Δεν παραιτειται ομως ποτε ως δασκαλος..  Μαχητες ειναι οι δάσκαλοι εναντι ολων των αντιφασεων της ιδιας της ζωής.. Δε εχουν οπλα παρα μονο το λογο τους, το παραδειγμα τους, την αγάπη για το παιδι.. Ουτε το DNA του είδους μας θ αλλάξει ποτέ, κι οι μοναδικές κι ανεπανάληπτες συνθεσεις του γενετικου υλικου που συγκροτουν το κάθε παιδι δε θα προβλεφθουν ποτέ.. Δε θα παψουν τα οικογενειακά προβληματα, δε θα παψουν τα ενστικτα του βιολογικου "είναι" των παιδιων..  Τα παιδια μάς δοκιμαζουν και μεσω της πιο αναπάντεχης, βιαιας, ενοχλητικης συμπεριφορας.. Συν-διαλεγονται με τα πιο πρόσφορα γι αυτα εργαλεια.. Το κλαμα, την γκρινια, την διεκδικηση,την οργη..  Το έλλειμμα το χουμε εμεις οι μεγάλοι , οι δάσκαλοι κι οι γονείς.. Η γενικη ανασφάλεια των ενηλί...

 Τον θυμόμουν αντρα, οικογενειαρχη, παντα βιαστικό παντα σε δουλειά.. παντα λερωμενα τα ρουχα του..  Με τις γαλοτσες μες το πελαγο και το δικριανι για καμακι ακινητος περίμενα την πρασινωπη ραχη του κυπρινιου.. Το ελαφρυ άγγιγμα στην γαλοτσα, να κατεβάσω ακαριαια το δικριανι,  να γεμισει το νερο αιματα, αφρους απ το σπαρταρισμα του καμακωμενου θεριου.. Δεν ανασαινα, κι η λιβελουλα που ηρθε στο κεφάλι μου ακινητη κι αυτη περιμενε.. Το πεταγμα ενος κορμορανου ήταν η μονη κινηση. "Ε.. μερος του πελαγου ειναι, δε θα φυγουν τα κυπρινια απ αυτο" εκτιμησα.. Ακουστηκε ηχος τραχτερ, σηκωσα και γυρισα το κεφαλι σιωπηλά σα κουκουβαγια.. Απ τον ηχο και τον κουρνιαχτο προγκηξαν ολα, γεμισε ο ουρανος υδροβια, γρηγοροι πλοες και τα κυπρινια μακρια μου στα βαθιά, στο σωσμο τους.. Έλειπα 25 χρονια απ τα καλλιεργητικα γεγονοτα, μαθαινα για τα τσεμπελια που χαθηκαν, για τα βιρτζινια, για φούρνους , για αλβανους εργάτες, για τεράστιες παραγωγες, για λεφτα, για καινουρια τραχτερ και 4χ4 αγροτ...

 Παιδι ηταν, οι γονεις του φιλοπονοι, εργατικοι δεν τον ξεχώρισαν, δε του έβαλαν ουτε θετικο, ουτε αρνητικο προσημο.. Φυσική αναπαραγωγή, χαρακτηριστικο των εμβιων..καθε γεννηση, αναπαραγωγη του θανάτου.  Παρενεβαινε  ταυτοτικα με α-ποριες, ερωτήματα πρωτογενη, δικα του.. Οταν η οικογενειακη πολυπληθης ομηγυρις διεκπεραιωνε τα καθημερινα το χειμωνα μπρος στο τζακι, το καλοκαιρι στην αυλη, αυτος παρενεβαινε αλλόκοτα.   Μυριζε ριγανη η αυλη εκεινο το βραδυ.. Φρεσκοκομμενη, μαζεμενη στην αργια τ Αγιου Πνεύματος.. Κρεμασμένη για αποξηρανση στον ισκιο της κουτσουπιας.. Εκαμε το σταυρό του ο Πατερας, λιτο το δειπνο. Αμιλητη η μανα, σιωπηλά εφερε και τη σαλατα.. -Καλη σοδεια να χουμε, καλη φαίνεται, μονολογησε ο πατερας.. -Δε θα μεινω πατερα, αυριο κανονισα να φυγω για Αθηνα..ειπε ενας απ τα μεγαλα αδέλφια  Ξεροβηξε η μανα, ηταν ενημερη μαλλον..ολα τα ξερει η μανα.. -Ποσα θα παιρνεις στη Αθηνα; Πού θα πας; Τρεις μηνες ειναι τα καπνά, μεινε και φύγε το Σεπτέμβρη.. ...

 Δευτερη ματιά στην θερμοκοιτιδα  αν αναπνεει. ."αναπνεει"  Δεύτερη ματιά στο φιντανι αν το σκεπασε σωστα με τα νάιλα μια κρυα βραδια του Μάη. "τελειώνει το φυτεμα, μεθαύριο ειναι το Παγκυρ, τελευταιο σκέπασμα"  Δευτερη ματια στο γραπτο των πανελληνιων αν εγραψε σωστα τους κωδικους Φ. Σ. Λ. Κ Φουντας Στελιος Λάμπρος Κωνσταντουλα. "αυτος που γυρευα ειμαι"  Δευτερη ματιά στο λεωφορειο αν επιβιβαστηκαν όλοι οι μαθητές. "εικοσι ένας, ξεκίνα οδηγε" Δευτερη ματιά στα σταντ του Δημου με τις κηδειες.. "νεα ηταν"  Δευτερη ματιά στο δεικτη βενζίνης, "καιει το γαμημενο" Δευτερη ματια στο τραπεζακι της, "παλι μ' αυτον ειναι" Δευτερη ματιά στον 11ψηφιο αριθμο ΑΜΚΑ,  "γερασα"  Δευτερη ματιά στην ταυτότητα οφειλης της ΔΕΗ.. "σοσιαλισμος ισον εξηλεκτρισμος, σοβιετ κι αλλες πλάνες" Δεύτερη ματια στο σώμα της στον Αγιο Νικητα ," τατουαζ η κραυγη, κραυγη το τατουαζ" Δεύτερη ματιά στο Σκλαβενίτη, μπρος ...

 Γεύση τ αλλιωτικου! Κόντρα στη μοδα.. -Συντηρητικα ντυνεσαι,ειπε το παιδι απο ευκαταστατη οικογένεια στο γυμνασιο τ Αγιου Κωνσταντίνου.. -Εχουν οντοτητα τα ρουχα? Μπακαλακος  και "Αγροτικα" κι ελιωσε το βινυλιο μετά απο εκατό παιξιματα στο πικ απ της καφετεριας στο χωριο.."ε οχι δεν πουλαμε, και με οι παππουδες μου ήταν αγροτες"  -Επειδη μαλλον" πουλαμε και πουλιομαστε" δε βαζεις λιγο Καζαντζιδη.  -Αργοτερα π θα φυγουν οι παραγωγοί.. " φτιαχνονται" μ αυτα.. -Έχει παρτυ το Σαββατο, ελα θα κανεις ωραίες γνωριμιες.., συμμαθήτρια στο φροντιστηριο.  -Τι ειναι το ωραιο? In , αουτ και must, ρουχα, κουζινες, ιδεολογιες.. Καρφωνε ενα ρακος σημαιας του ΠΑΣΟΚ στις 19 Οκτωβρη του 1981 το πρωι ο συμμαθητής..  - Ανατρεπεις κυβερνήσεις ρε μπαγασα.. -Δε ξερω, αλλά ο πατέρας μου μού πε οτι ολα θα ναι καλύτερα.. -Μακάρι, παμε για μπάλα?  -Πάμε.. Κι αφησε τη σημαια.. -παρτην ρε, θα την βαλουμε στο κορνερ.. Ιπποκρατους και Σόλωνος γωνια, 18 Νοέμβρη του 1985,  Πανσπ...

 Αιωνες πισω μου.. Απ τα μνηματα του νεκροταφειου του χωριου μου μεχρι τα μονοθεσια σχολεία της ελληνικής υπαίθρου. Αιωνες,  δεν αραιωσε ποτέ ο χρόνος.. Αιωνες, παντα πυκνος, πολυεπιπεδος, ταυτο-χρονα ολα. "Αιωνες ειναι αυτή η ελια εδω, μην την κοψεις" Αιωνες στις πλακες ενος καλντεριμιου στο Αγιον Ορος, χρονια τενοντιτιδα μετα απο ολοημερο περπατημα.. "Ολοημερο ο Στελιος, θα ρχεσαι 12 μεχρι τεσσερις," ειπε ο Διευθυντης, τον προηγουμενο αιώνα σ ενα σχολείο.. " Το δημόσιο και δωρεαν σχολείο ειναι κατάκτηση του 18ου αιωνα" , φερελπις πανεπιστημιακος σ ενα σεμιναριο ιστορίας της εκπαίδευσης.. Εκπαίδευση??? Αιωνια η μνημη της!! Να ζησουμε να τη θυμόμαστε!! Θημησες, μνημες, εγγραφες του παρελθοντος κι ανασυρση στο παρόν..  "Γιατι λεμε Χριστος γεννάται ενω εχουν περασει 2021 χρονια?"  ρωτησε η Αγγελικη απ το τελευταιο θρανιο σε μια ταξη με αγγελακια, καμπανουλες, σπρέι χιονιου, κι άλλων εθιμικων της 23 Δεκεμβρη σ ενα οποιοδηποτε σχολείο..  - Είκοσι αιώ...

 "Λαφυρα μειναν πολλά στους Αθηναιους μετα τη μαχη του Μαραθωνα", ειπε ο δάσκαλος.. -Κυριε, τι ειναι τα Λαφυρα; -Ως λάφυρο ορίζεται το αντικείμενο που λαμβάνεται από εχθρό μετά από μάχη είτε για την οικονομική του αξία είτε ως τρόπαιο νίκης.. -Τι ειναι τροπαιο; -Το επαθλο.. Τι ομάδα εισαι Στελιο; -Παναθηναϊκός. -Αν πάρει η ομαδα σου το κυπελλο  λεμε πηρε το τροπαιο.. Λαφυρα τα κομμένα ποδια της επικηρυγμενης αλεπους, σε χοντρο αλατι και το δασαρχειο Αμφιλοχιας κατέβαλε τ αντίτιμο..  Λαφυρο το λουκουμι στη "δήλωτη" τεσσαρων ανδρών στο καφενείο.. Λαφυρο μια μπαλα που εκλεψα απ το γήπεδο Κομποτιου Άρτας οταν πηγαμε με τον" Αχιλλεα Παπαδατου" να παιξουμε φιλικο..  Λαφυρα στα χερια του Κολοκοτρωνη μετα την Αλωση της Τριπολιτσας.. Λαφυρο μια μπλουζα ξεχασμενη στα κοινόχρηστα πλυντηρια, μες τον κάδο, στα Ιλισια.. Φοιτητες και μεταναστες το κοινο... Λαφυρο το σκαλπ, το δερμα του κεφαλιού στους Ινδιάνους..  Μια τριχα απ τα ξανθά μαλλια της, χωρις να το καταλαβει, ε...

 "Εν ειδει περιστερας" Συρμα είναι,  καιει,  καυτό μες τον ηλιο, ακανθώδες σα τα συρματα των συνορων, τις  "κονσερτινες" που αυριο - μεθαυριο θ αγγιζουν οι φανταροι  μες το θερμο καλοκαιρι.. Συρμα στο οποίο αναρριχαται ο κισσός, δε μπορει μονος του, οι ψευδοβλαστοι του τον προδιδουν.. Μονοτονα επαναλαμβανε μπρος στο θανατο, την αρρωστεια, τη φτωχεια: "Έχει να κανει κι ο Θεός με τους ανθρώπους" "Ειδες κανα Θεό? στηριξου στις δυναμεις σου, γινε Βελανιδιά, οχι κισσος"  τ απάντησε ο βλασφημος.. Συρμα σκουριασμενο, πεσμένα τα σαπια πουρναρισια παλούκια.. Παγιδευμενος μερες ο σκαντζοχοιρος, μονο μάτια ειχε, δεν κουλουριαστηκε,  δεν ειχε δυναμεις..  Μάτια κι απ τα γλυκα του ρουθουνια μια ζεστη ανασουλα..  Ανα-πνεει!! Το Πνεύμα όπου θέλει Πνέει..(Πνει) Συναιρεσις! Σε" κουλουρες" τα συρματα μες τα σιδηροπωλεια,  κυκλοι ολοκληρωμένοι. η αρχη και το τελος ενωμενα.. Με μια πενσα κοβεις αλλοτε απ την αρχη, αλλοτε απ το τελος.. Το Α και το Ω ταυτίζον...